Το κατάλληλο δώρο

Συμβολικό το δώρο που έκανε ο κουμπάρος και καρντάσης Ερντογάν στον Γιωργάκη.

Αφού με τα μέτρα που μας έχει πάρει έχουμε γυρίσει στην εποχή των παγετώνων ένα ζευγάρι πέδιλα του σκι ήταν το μόνο που ταίριαζε.

Εκτός και αν ήταν το αντάλλαγμα για τις παραχωρήσεις που θα έκανε στην ιδιαίτερη συνάντηση που είχαν οι δύο άντρες.

Αν και όσοι λένε ότι ο Γιωργάκης δεν ήθελε μάρτυρες στις μυστικές του συμφωνίες με τον Ερντογάν έχουν μεγάλο λάθος.

Οι μυστικές συμφωνίες κλείνονται σε μυστικές συναντήσεις. Απλά ο Γιωργάκης ήθελε να δείξει στον Τούρκο πρωθυπουργό κάτι καινούρια γκατζετάκια που έχει βρει τον τελευταίο χρόνο ταξιδεύοντας σε όλον τον κόσμο.

Κατά τα άλλα ο Γιωργάκης είπε στους Τούρκους ότι άδικα κάνουν αυτές τις πτήσεις στο Αιγαίο. Και οι Τούρκοι κατάλαβαν το μάταιο των παραβιάσεων και πλέον δεν θα έχουμε παραβάσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.

Θα παραμείνουν όμως οι παραβιάσεις στην λογική μας από τα επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Μεθύστακα πάνε να βγάλουν τον κουρασμένο. Σαχλαμάρες. Όλοι πίνουμε ένα – δυο ποτηράκια όταν τρώμε καμιά μπριζόλα. Βέβαια από την άλλη υπάρχει και ένα θέμα. Αν στην καθισιά του έτρωγε δέκα μπριζόλες και έπινε 2 ποτηράκια για την κάθε μπριζόλα…

Ειδική συσκευασία θα μας προειδοποιεί για τα ληγμένα τρόφιμα. Βέβαια είναι άχρηστη. Γιατί δεν θα έχουμε λεφτά να αγοράζουμε τρόφιμα. Οπότε τι μας νοιάζει αν είναι ληγμένα.

Εμείς άλλη συσκευασία χρειαζόμαστε. Να μας προειδοποιεί για τους ληγμένους πολιτικούς.

Ο Πάγκαλος, κατά Πεταλωτή, εκφράζει προσωπικές του απόψεις. Μόνο που όλως τυχαίως είναι και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Αλλά τι λέω τώρα… Άλλο οι προσωπικές απόψεις και άλλο οι κυβερνητικές απόψεις. Εξάλλου το παράδειγμα το δίνει ο ίδιος ο Γιωργάκης.

Η προσωπική του άποψη είναι ότι τα μέτρα που παίρνει είναι άδικα και οδηγούν στην ύφεση και
η κυβερνητική του άποψη του επιβάλλει να πάρει αυτά τα μέτρα.

Αυτά τα θέματα (της διττής προσωπικότητας) δεν είναι πολιτικά και κακώς τα αντιμετωπίζουμε έτσι. Είναι αρμοδιότητας ψυχιάτρου.

Κάτι ήξερε και ο Καραμανλής (ο θείος) που έλεγε ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο φρενοκομείο.

Την στήριξη της Ντόρας και του Άνθιμου έχει ο Γιωργάκης. Άμα είναι σοσιαλιστής ο άλλος αμέσως του το αναγνωρίζουν…

Η Σακοράφα δήλωσε πως αν ο Γιωργάκης δεν λεγόταν Παπανδρέου θα είχε διαφύγει στο εξωτερικό.

Το όνομα του τον κρατάει δέσμιο στην Ελλάδα. Τελικά λέτε να διαφύγει με ψευδώνυμο;

Τα νέα γραφεία της ΝΔ είναι στην Συγγρού. Θα μετακομίσουν εκεί και οι ντιντίδες της παράταξης;

Μικρός Φωκίων

Ευτυχές το νέο μνημόνιο

Το δίλλημα «Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο» είναι άνευ αντικειμένου. Το μνημόνιο είναι σαφώς μία ευλογία για τον τόπο και οι πολίτες πρέπει να είναι ευτυχισμένοι για αυτό που τους συνέβη.

Θα μπορούσα να αναφερθώ στην διαμορφωθείσα κατάσταση από την δική μου εμπειρία. Να πω δηλαδή ότι τον τελευταίο χρόνο είχα την χαρά να αποκτήσω και εγώ και η σύντροφός μου πάρα πολύ χρόνο, τον οποίο τον χαραμίζαμε πριν σε κάτι που μας σκλάβωνε. Στην δουλειά. Ενώ τώρα αποδεσμευμένοι από τα δεσμά της εργασίας μπορούμε να απολαύσουμε την ζωή, να ξυπνάμε ότι ώρα θέλουμε, να έχουμε χάσει κιλά από τον περιορισμό του φαγητού, να έχουμε την δυνατότητα να φιλοσοφούμε…

Ακόμα θα μπορούσα να πω ότι πλέον κάνουμε τις βόλτες μας στις αγορές χωρίς να αισθανόμαστε μειονεκτικά που δεν έχουμε λεφτά για αγορές. Και αυτό γιατί τώρα πια τα περισσότερα καταστήματα είναι κλειστά.

Ακόμα και ψυχολογικά το μνημόνιο μας έχει κάνει καλό. Βλέπουμε για παράδειγμα τους μικροεπιχειρηματίες να κλείνουν τις δουλειές τους και αισθανόμαστε την χαρά της εκδίκησης. Επιτέλους και αυτοί ήρθαν στην χειρότερη κατάσταση, αυτήν που βρισκόμαστε και εμείς.

Την ίδια χαρά νιώθουμε όταν βλέπουμε να κόβονται τα δώρα, τα επιδόματα, να «κουρεύονται» οι μισθοί, να βουλιάζουμε όλοι μαζί.

Όμως σε αυτό το κείμενο δεν θέλω να γράψω για τον εαυτό μου. Θέλω να υπερασπιστώ το μνημόνιο με βάση το εθνικό καλό, με βάση το σύνολο του ελληνικού λαού.

Είναι πράγματι μία μεγάλη επιτυχία να έχεις την δυνατότητα να κηρύξεις πτώχευση ή να χρησιμοποιήσεις αυτήν την δυνατότητα για να «πείσεις» τους εταίρους να αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί και αυτήν την δυνατότητα να την μετατρέπεις σε ενυπόθηκα δάνεια.

Ώστε όταν θα κηρύξεις την πτώχευση να μην χάσουν οι τράπεζες και οι περίφημες αγορές αλλά το ελληνικό δημόσιο.

Γιατί η στάση πληρωμών κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα κηρυχθεί.

Αυτό που έκανε η Ελλάδα το περιέγραψε ένας οικονομολόγος (δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του) λέγοντας ότι ήταν σαν να είχαμε δανειστεί λεφτά από την γιαγιά μας και ανταλλάξαμε αυτό το δάνειο με δάνειο από την μαφία.

Σαφώς και το μνημόνιο είναι ευτυχία για τον τόπο. Η ανεργία έχει ρυθμούς ανάπτυξης πρωτόγνωρους για τα τελευταία χρόνια. Οι εργαζόμενοι πλέον δεν είναι άβουλα όντα που δέχονται οι μισθοί τους να καθορίζονται από τους εργατοπατέρες αλλά θεωρούνται άξιοι και ικανοί να διαπραγματεύονται μόνοι τους τους μισθούς τους.

Κάτι αναχρονιστικές αηδίες, όπως δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματα αδείας, επιτέλους μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Επίσης, επιτέλους, δίνουμε στην τρίτη ηλικία την αξία που πραγματικά έχει. Είναι προσβολή να θεωρούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πλέον απόμαχοι της ζωής. Με το νέο ασφαλιστικό (και θα διορθωθεί ακόμα περισσότερο εφέτος) πλέον οι ηλικιωμένοι θα μπορούν να αποδεικνύουν δουλεύοντας ότι δεν είναι ανίκανοι.

Άσε που εργαζόμενοι μέχρι την τελευταία τους πνοή δεν θα περάσουν αυτό το μαρτύριο που είχαν υποστεί οι προηγούμενες γενιές. Έβγαιναν στην σύνταξη και ξαφνικά είχαν τόσο χρόνο που δεν ήξεραν τι να τον κάνουν. Και τους έπιανε ψυχοπλάκωμα.

Φυσικά, έχουν και την ευτυχία, να μην μπλέξουν με τα γρανάζια της γραφειοκρατίας περιμένοντας 1-2 χρόνια μέχρι να βγει υ σύνταξη τους.

Με το μνημόνιο λοιπόν, τέλος η γραφειοκρατία.

Και το σημαντικότερο όλων. Επιτέλους η χώρα μας θα μπορεί να συγκριθεί με τις τριτοκοσμικές χώρες, με αρκετές ελπίδες οι μισθοί να είναι στο μέσο όρο των χωρών αυτών. Αφού αποτύχαμε στον στόχο να συγκλίνουν οι μισθοί μας με το μέσο όρο της Ε.Ε. θα πετύχουμε να συγκλίνουν οι μισθοί μας με το μέσο όρο του τρίτου κόσμου.

Όταν από την αποτυχία φτάνουμε στην επιτυχία πώς να μην είμαστε ευτυχείς…

Η αλήθεια είναι ότι έχω άπειρα επιχειρήματα για να υπερασπιστώ το μνημόνιο. Αλλά αυτά δεν χρειάζονται όταν η καθημερινή εικόνα μιλάει μόνη της.

Οι πολίτες αυτής της χώρας περπατούν στους δρόμους ευδιάθετοι. Και αισιόδοξοι.

Μικρός Φωκίων

Κείμενο εκ του protagοn προερχόμενο...

Πολιτική χωρίς σάλιο

Σεξουαλική παρενόχληση δέχθηκε ο Περιφερειάρχης από βουλευτές στην βουλή. Και το έκανε θέμα.

Εμείς τι να πούμε που δεν δεχόμαστε απλά λεκτικές σεξουαλικές παρενοχλήσεις αλλά μας βιάζουν καθημερινώς. Και μάλιστα χωρίς σάλιο.

Οι αγράμματοι απελευθέρωσαν την Ελλάδα από τους Τούρκους και οι γραμματιζούμενοι την υποδούλωσαν στην τρόικα.

Επιτέλους να μπουν κάποια πράγματα στην θέση τους. Οι καημένοι, οι άβουλοι, οι παραπλανηθέντες και μειωμένης αντίληψης πολιτικοί έχουν πέσει θύματα των πολιτών που τους διαφθείρουν.

Για όλα τα δεινά φταίει κάποιος πολίτης. Ποτέ οι πολιτικοί. Μια ο μισθωτός που έδωσε πρώτος τον μισθό του στον Γιωργάκη για να σωθούν οι τράπεζες, την άλλη ο πολίτης που διέφθειρε τον Πάγκαλο… που να δει προκοπή αυτή η χώρα.

Κατά τον Αντώνη τον Σφουγγαράκη, φώτιση σημαίνει ότι φεύγει το σκοτάδι και έρχεται η αισιοδοξία. Άρα για φέτος δεν έχουμε «φώτιση». Απεργεί και το άγιο πνεύμα…

Μαυρίλα.

Απειλούν οι κατασκευαστικές να φύγουν από τα έργα αν δεν πληρώνονται τα διόδια.
Και ποιος θα κατασκευάζει προβληματικούς δρόμους;

Άσε που μπορώ με αυτούς τους όρους να αναλάβω και εγώ την κατασκευή. Αφού πληρώνουμε διόδια και για τους αυτοκινητόδρομους που θα κατασκευαστούν.

Αναλαμβάνω λοιπόν εγώ το έργο και όταν συγκεντρώσω τα λεφτά που χρειάζονται, συν τα λεφτά που χρειάζομαι ώστε να έχουν να πορεύονται μέχρι τα δισέγγονά μου, συν τα λεφτά που χρειάζονται για να τα φάω μαζί με κανέναν πολιτικό, τότε θα φτιάξω και τον δρόμο.

Ο Γιωργάκης στο συμπόσιο που γίνεται στην Γαλλία είπε μισή αλήθεια και μισό ψέμα. Είπε δηλαδή ότι η βοήθεια στην Ελλάδα δεν είναι φιλανθρωπία αλλά κέρδος χρόνου προκειμένου να οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση.

Η αλήθεια είναι ότι πράγματι η βοήθεια αυτή είναι κέρδος χρόνου για μια οργάνωση. Των τραπεζών ώστε να αντιμετωπίσουν την πτώχευση.

Νομοθετική πρωτοβουλία για το πολιτικό μαύρο χρήμα θα πάρει η κυβέρνηση. Με νόμο θα δίνεται στους πολιτικούς ένα πλυντήριο για να καθαρίζουν το χρήμα από την μαυρίλα.

Κατά τα άλλα τα spreads συνεχίζουν να είναι στα ψηλά. Υποτίθεται ότι με τόσα μέτρα που μας έχουν πάρει θα δανειζόμασταν πιο φθηνά.

Αλλά τι πειράζει; Εμείς δανειζόμαστε ακόμα από άλλους τοκογλύφους. Οι οποίοι είναι και καλοί άνθρωποι. Αν δεν μπορέσουμε να τους δώσουμε πίσω τα λεφτά θα μας δανείσουν επιπλέον.

Ώστε να είναι απόλυτα σίγουροι ότι θα πάρουν όλη την Ελλάδα. Με δώρο 10 εκατομμύρια δούλους στην δούλεψη τους.

Κόμμα θα φτιάξει και ο Δημαράς. Για να καλύψει το χάσμα που δημιουργείται ανάμεσα στην Δημοκρατική Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Μικρός Φωκίων

Καλά σαράντα

Βρισκόμαστε πλέον στην νέα χρονιά. Αλλά η μόνη ευχή που φαίνεται να έχει νόημα φέτος είναι το «Καλά σαράντα».

Άσε που πλέον η Ελλάδα δεν μετράει την χρονολογία όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Η Ελλάδα βρίσκεται στον 7ο μήνα ΔΝΤ και όχι στο 2011 μ.Χ.

Το βράδυ της πρωτοχρονιάς έβλεπες τους ανθρώπους να κοιτάζουν την βασιλόπιτα ως το πιο πολύτιμο αγαθό.

Κάθε σπίτι είχε βάλει κάποιον να παίζει τον ρόλο της περιφρούρησης. Βλέπεις υπήρχε ο κίνδυνος, αντί να βγει από την καμινάδα ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα, να έβγαινε ο Παπακωνσταντίνου για να μας αρπάξει το φλουρί από την βασιλόπιτα.

Άσε που φέτος τα κομμάτια ήταν περισσότερα. Πέρα από τα γνωστά (του Χριστού, της Παναγίας, του σπιτιού κλπ) μας επεβλήθη από το μνημόνιο να κόψουμε και τρία κομμάτια για την τρόικα.

Και πριν προλάβουμε να χωνέψουμε το μίζερο κομμάτι που μας αναλογούσε άρχισε η κυβέρνηση να μας βομβαρδίζει για την επόμενη αφαίμαξη των μισθών μας.

Αν και πλέον η μείωση των μισθών δεν θα μας αφορά πια. Αφού όσοι δεν είναι άνεργοι οδεύουν ταχέως προς αυτήν την κατάσταση.

Αυτοί που είναι πραγματικά αξιολύπητοι είναι όσοι εργάζονται και δεν πληρώνονται.

Από την μια ντρέπονται που ανήκουν στην προνομιούχα τάξη των εργαζόμενων και από την άλλη έχουν λιγότερα εισοδήματα και από τους άνεργους.

Θα μου πεις, και δίκιο θα έχεις, ακόμα δεν μπήκε η χρονιά και μας μαυρίζεις την ψυχή; Πες μας κάτι αισιόδοξο.

Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα ποτέ αυτήν την ψεύτικη αισιοδοξία που προσπαθούν να μας επιβάλλουν τα ΜΜΕ και ειδικά κάποιοι υψηλά αμειβόμενοι αστέρες.

Με το ζόρι να αισιοδοξούμε. Προφανώς δεν τους έχει εξηγήσει κάποιος ότι ο απαισιόδοξος είναι ο καλά ενημερωμένος αισιόδοξος.

Τέλος πάντων. Θέλετε αισιόδοξα λόγια; Θα τα έχετε.

Το 2011 η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα τρέχει με 8%. Οι μισθοί θα ανέβουν και θα ξεπεράσουν τον ανώτατο μισθό της Ε.Ε., το ποσοστό φτώχιας από το 25%-30% που βρίσκεται σήμερα θα πέσει στο 1%, η ανεργία θα μηδενιστεί ανατρέποντας όλο το οικοδόμημα του καπιταλισμού που θέλει ανέργους για να ελέγχει τους μισθούς (και όχι μόνο), ο Γιωργάκης θα κάνει πραγματικότητα την πράσινη ανάπτυξη, ο Σαμαράς θα είναι μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση, η Ντόρα θα λειτουργεί με γνώμονα το γενικό καλό και όχι τις φιλοδοξίες της και ο Καρατζαφέρης θα χτίσει με δικά του χρήματα πέντε τζαμιά για τους μουσουλμάνους.

Όσο για την αριστερά θα ενωθεί, αν και πλέον θα είναι αργά. Θα έχουμε τόσο κοινωνικό κράτος και τόσα χρήματα ο καθένας μας που πλέον η έννοια της ιδιοκτησίας θα είναι κενή περιεχομένου.

Τι άλλο αισιόδοξο να πω;

Θέλουμε δεν θέλουμε ζούμε μία από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας μας. Και δεν έχουμε και την δικαιολογία ότι φταίνε κάποιοι ξένοι.

Οπότε η μόνη ευχή που ίσως να έχει νόημα είναι η εξής:
Να είμαστε τόσο τυχεροί ώστε να καταφέρουμε να επιβιώσουμε και το 2011.

Μικρός Φωκίων
Εκ του protagon προερχόμενο...

Το Ζεϊμπέκικο του Ζαλόγγου

Στο χορό το έριξε ο Γιωργάκης. Ακριβώς όπως και οι πολίτες αυτής της χώρας.
Με την διαφορά ότι ο Γιωργάκης χόρευε ένα ζεϊμπέκικο και οι πολίτες τον χορό του Ζαλόγγου.

Και ο Παπακωνσταντίνου θα συνεχίσει την διασκέδαση χορεύοντας μας στο ταψί.

Φέτος, ήθελες να ευχηθείς «Καλή χρονιά» και το έλεγες μέσα από τα δόντια σου μη και τυχών σου έρθει καμιά μπουνιά.

Τους κοπρίτες τους διόρισε ο Πάγκαλος για να τον ψηφίζουν. Είναι η δεύτερη ομολογία του αντιπροέδρου για τις πρακτικές που χρησιμοποίησε.

Μας είχε πει ότι είχε φάει από τον κρατικό κορβανά (το ότι είχε και παρέα στο φαγητό δεν τον απαλλάσσει) και τώρα μας λέει ότι εξελέγην αφού πρώτα δωροδόκησε τους ψηφοφόρους.

Την αλήθεια λέει. Ωμά, αλλά την αλήθεια. Αυτό είναι το πολιτικό μας επίπεδο. Και η ευθύνη όπως θα έλεγε και ο ευτραφής Θόδωρος είναι κοινή. Και των πολιτικών και των πολιτών.

Το τραγικό είναι ότι οι κοπρίτες του Πάγκαλου θα τον ξαναψηφίσουν ώστε να διαιωνιστεί η απολίτικη και άκρως μικροσυμφεροντολογική επιλογή του «σοφού λαού».

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι πρέπει να πληρώσουν οι έχοντες οι φοροφυγάδες.

Ήταν να μην το πει ο πρόεδρος. Ουρές σχηματίστηκαν στις εφορίες από φοροφυγάδες για να συμβάλουν στο εθνικό έργο της διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Κλοπή υπολογιστών έγινε στον Δήμο Αθηναίων. Προφανώς στους σκληρούς θα είχαν αποθηκεύσει κανένα παιχνίδι οι προηγούμενοι και δεν ήθελαν να χάσουν τις πίστες που είχαν περάσει.

Κάτω από το μισό έπεσε ο τζίρος εφέτος στα εμπορικά καταστήματα. Γιατί άραγε;
Αφού οι τιμές των προϊόντων πέφτουν και οι μισθοί ανεβαίνουν.

Περίεργος λαός. Επίτηδες δεν ψωνίσαμε φέτος για να την σπάσουμε στον Παπακωνσταντίνου που έτσι θα εισπράξει λιγότερο ΦΠΑ.

Κάποιοι κοπρίτες φαίνεται ότι είναι περισσότερο κοπρίτες από τους υπόλοιπους. Όλως τυχαίως εργάζονται στην βουλή και οι περικοπές δεν τους ακουμπάνε.

Άντε για τα μάτια του κόσμου να βγει καμιά απόφαση για τα επιδόματα τους από τον πρόεδρο της βουλής που αργότερα θα την πάρει πίσω.

Κατά τα άλλα το 2011 προβλέπεται ότι θα είναι το έτος με την καλύτερη προετοιμασία για να υποδεχθούμε το 2012, το έτος της καταστροφής.

Βέβαια πολλοί Έλληνες δεν θα καταλάβουν την διαφορά. Τι 11, τι 12…

Τώρα να ευχηθώ; Μπα, άσε…

Μικρός Φωκίων

Οι άτυχοι και οι βομβιστές

Τελευταίο κείμενο για το 2010 και πραγματικά δεν ξέρω τι να γράψω. Ήθελα να κάνω μια ανασκόπηση αλλά που να τολμήσω να γυρίσω το κεφάλι μου προς τα πίσω.

Καιροφυλακτεί ο Παπακωνσταντίνου για να μου φορολογήσει και τις μνήμες.

Να γράψω για την επόμενη χρονιά; Αρκούν λίγες λέξεις. Φτώχια, ανεργία, μέτρα, μέτρα, μέτρα.

Αφού στο τέλος θα περάσει κάποια μέρα χωρίς να μας ανακοινώσουν νέα μέτρα και θα ανησυχήσουμε.

Λες να έπαθαν τίποτα εκεί στην κυβέρνηση;

Είναι τόσα πολλά τα μέτρα που μας παίρνουν που δεν τα ανακοινώνουν ένα- ένα. Με πακέτα μας βομβαρδίζουν.

Έχουν βάλει εκρηκτικούς μηχανισμούς σε κάθε σπίτι. Και το κακό είναι ότι οι «Πυρήνες της Φωτιάς» τους έδωσαν και νέες ιδέες. Πλέον μας στέλνουν τις βόμβες τους με το ταχυδρομείο.

Ουρές σχηματίζονται στις εφορίες για την περαίωση. Τελικά ή όλοι αυτοί είναι φοροκλέφτες ή είναι θύματα και τρέχουν να πληρώσουν.

Και στις δυο περιπτώσεις δεν είναι σωστοί πολίτες.

Όσο για την Νέα Πολιτική Άνοιξη, γνωστή και ως ΝΔ, δουλειά δεν είχαν και δουλειά βρήκαν. Με ντιντίδες και γοργόνες.

Τα πιο άτυχα παιδιά από αυτά που θα πουν τα κάλαντα είναι αυτά που θα πάνε στο σπίτι του Παπακωνσταντίνου. Αντί να πάρουν χρήματα θα δώσουν το 40% των χρημάτων που θα συγκεντρώσουν από τα προηγούμενα σπίτια.

Κίνηση προβληματισμού θα δημιουργήσει ο Δημαράς. Κάπως έτσι είχε ξεκινήσει και η Ντόρα η εξερευνήτρια. Ο Δημαράς θα
παίξει τον ρόλο του Μπουτς.

Η Γιάννα, η γυναίκα για την οποία ξοδεύτηκαν 20 δις ολυμπιακής γκλαμουριάς, είναι δημόσιος υπάλληλος με μισθό 55000 το χρόνο.

Είναι πραγματικά ντροπή. Μόνο 55 χιλιάρικα; Ούτε τα καλλυντικά δεν μπορεί να αγοράσει με τόσα λεφτά.

Ο Πάγκαλος είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συγχρωτίζεται με τρομοκράτες. Δεν ήξερα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τόσο κοντά στο ΠΑΣΟΚ.

Για πρώτη φορά στην ιστορία βρέθηκε κάποιος να κλέψει κάτι από το άντρο της πολιτικής ακολασίας, την βουλή. Μόνο που έκλεψε το πορτοφόλι της Ντόρας.

Πολλαπλά άτυχος. Μέσα στο πορτοφόλι η Ντόρα είχε την φωτογραφία του μπαμπά της.

Καθώς μπαίνουμε στον όγδοο μήνα ΔΝΤ το μόνο που μπορεί να ευχηθεί κανείς είναι να είμαστε τόσο τυχεροί όσο χρειάζεται για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε το 2011.

Μετά θα έρθει η ανάπτυξη… (ας ονομάσουμε έτσι την πτώχευση για να μας έρθει πιο γλυκά).

Μικρός Φωκίων

Οι ανάξιοι πολιτικοί και οι τυχερές γαλοπούλες

Σημείωση: Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε στο protagon.gr. Μου έγινε μια πρόταση να γράφω εκεί που και που κανένα κείμενο (άνευ υλικής αμοιβής) και ως ματαιόδοξος που είμαι το δέχθηκα. Αυτό είναι το δεύτερο κείμενο μου εκεί...

Τίτλος ανάρτησης: Σκόρπιες ιδέες

Βρισκόμαστε πλέον στην εποχή των παγετώνων. Που να βρεις λεφτά για πετρέλαιο.
Μια λύση θα ήταν να αγκάλιαζε ο ένας τον άλλον αλλά πλέον φοβόμαστε τους πάντες.

Παντού βλέπουμε χέρια έτοιμα να μας βουτήξουν και το τελευταίο ευρώ. Αφού πρώτα μας βούτηξαν το παρών, το μέλλον, τις ελπίδες, τα όνειρα, την ζωή μας και δυο σκισμένα πουκάμισα που τα είχαμε για ξεσκονόπανα.

Η υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων δεν είναι τίποτα μπροστά στην υπερτίμηση της αξίας των πολιτικών.

Και μοιάζει σαν να έχουμε δώσει εν λευκώ την ζωή μας σε ανθρώπους που ψηφίζουν αυτό που θεωρούν ότι είναι η λάθος επιλογή.

Πως είναι δυνατόν να πιστεύεις και μάλιστα στο παρελθόν να έχεις επιχειρηματολογήσει σωστά για το αδιέξοδο μιας πολιτικής που οδηγεί στην καταστροφή και μετά να εγκρίνεις με την ψήφο σου αυτό που κατηγορούσες;

Δεν μπορώ να σας απαντήσω. Είναι της αρμοδιότητας ψυχιάτρου το θέμα.

Παρόλο που η απεργία της 15ης Δεκεμβρίου έγινε κατόπιν εορτής ήταν δυναμική και ανάγκασε την εξουσία να δράσει με τους προβοκάτορες.

Σίγουρα υπάρχουν αναρχικοί που σπάνε, συνήθως τράπεζες και πολυτελή αυτοκίνητα. Σίγουρα ανάμεσα τους υπάρχουν οι μπαχαλάκηδες, οι χούλιγκαν, οι ανεγκέφαλοι.

Πιο σίγουρο όμως είναι ότι υπάρχουν ασφαλίτες που παίζουν τον ρόλο του προβοκάτορα. Πολλές φορές έχει καταγγελθεί το γεγονός να ενώνονται με το κυρίως σώμα της αστυνομίας άτομα με κουκούλες που πριν πετούσαν πέτρες.

Όμως όταν το χτένι φτάνει στο κόμπο τότε οι προβοκάτσιες δεν θα μπορέσουν να αναχαιτίσουν την οργή.

Με τα νέα μέτρα λοιπόν, τι μέτρα χιλιόμετρα είναι αυτά, κάποιοι κατάλαβαν ότι μόνο με ενωμένους όλους τους εργαζόμενους μπορεί η εργατική τάξη να πετύχει κάτι.

Τόσα χρόνια κανείς δεν σκέφτηκε το αυτονόητο. Ότι η συντεχνιακή λογική και πρακτική κάποτε θα γίνονταν μπούμερανγκ.

Τώρα είναι αργά και για κλάματα και για να πείσουν για τις καλές τους προθέσεις. Μια ζωή όλοι κοιτάζαμε μόνο το τομαράκι μας και δεν δίναμε δεκάρα (αν δεν κατηγορούσαμε κιόλας) για το σπίτι του διπλανού που είχε πάρει φωτιά.

Μου κάνει φοβερή εντύπωση που ακόμα και σήμερα βγαίνουν πολιτικοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που είχαν ενεργό ρόλο στην καταστροφή της Ελλάδας και το παίζουν τιμητές και σωτήρες.

Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι πλέον τα γιαούρτια είναι ανά χείρας και περιμένουν για να τους προσφέρουν μια δροσερή και αφράτη επιδερμίδα.

Και το επικοινωνιακό τρυκ του στυλ «ναι έχουμε ευθύνες» θα ξεπεραστεί από τις εξελίξεις.

Αν πράγματι ήθελαν να ζητήσουν συγγνώμη από τον λαό για τις ευθύνες τους θα έδιναν πίσω τις αμοιβές, άσπρες και μαύρες, που είχαν πάρει για να μας υπηρετήσουν προς όφελος μας και θα έμεναν στα σπίτια τους.

Δεν θα μας έλεγαν να τους δώσουμε πάλι την ευκαιρία να μας κυβερνήσουν.

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Τυχερές οι γαλοπούλες. Θα ψηθούν με την μία. Ενώ εμείς θα πρέπει να περάσουμε από όλα τα μαρτύρια που έχει εφεύρει ανθρώπινος νους για να καταλήξουμε ψητοί στο τραπέζι. Των τραπεζών.

Μικρός Φωκίων

Η Ελλάδα στα χρόνια της χολέρας (δηλαδή του ΔΝΤ)

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος του 2010 ή για την ακρίβεια βρισκόμαστε στον 7ο μήνα μ.ΔΝΤ (μετά έλευσης ΔΝΤ). Οπότε το βίντεο που ακολουθεί προσδοκά να μας δώσει ένα μέρος της εικόνας μιας νέας εποχής. Ελπίζω όσοι το δείτε να μην θεωρήσετε ότι σας έκλεψα τον χρόνο. Και αν τελικά κάποιος σας τον έκλεψε ας κάνετε μια αναζήτηση προς υπουργείο Οικονομικών. Αυτοί ξέρουν...