Η πονεμένη επιθεώρηση

Από σήμερα έχουμε και επίσημα καλοκαίρι. Και το καλοκαίρι είναι η περίοδος των επιθεωρήσεων.

Τα βασικά επιθεωρησιακά σχήματα είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Ο πρόεδρος της ΝΔ μας έδωσε ένα πρώτο δείγμα του χιούμορ του. Μας είπε ότι η ΝΔ είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση.

Σαφέστατα και έχει δίκιο. Γιατί η κρίση, εκτός από οικονομική είναι και ψυχολογική. Με αυτά που λέει μας κάνει και γελάμε οπότε θα μας βγάλει από την ψυχολογική κρίση.

Φαντάζομαι ότι για να βγούμε από την κρίση θα συμβουλευτούμε τα καλύτερα στελέχη της παράταξης που έχουν εκτός των άλλων και κυβερνητική εμπειρία.

Τον Αλογοαποπουμουερχεταιτογιαουρτι και τον Παπαθανασίου.

Θα μιλήσει ο Κωστάκης ή δεν θα μιλήσει; Από το 2004 μας βασανίζει αυτό το ερώτημα. Και νεογέννητος να ήταν το 2004 τώρα θα ήταν έξι ετών. Άρα θα έπρεπε ήδη να έχει μιλήσει.

Για να μην μιλάει κάποιο πρόβλημα θα έχει, δεν μπορεί. Να του κάνουμε μια λογοθεραπεία.

Εκτός και αν είναι μόνιμα μπουκωμένος και δεν μιλάει. Γιατί οι καλοί τρόποι δεν μας επιτρέπουν να μιλάμε με ανοιχτό το στόμα.

Θα μου πεις εδώ έχουμε την Λοβερδιάδα εσύ με τους πεθαμένους ασχολείσαι;
Άμυνα είναι αδέρφια μου…

Ο Ανδρέας ο πονεμένος κάνει ότι μπορεί. Απλά δεν τον αφήνουν να εφαρμόσει την σοσιαλιστική πολιτική του και να καταργήσει εντελώς τους μισθούς.

Ο ίδιος εκτός από το γεγονός ότι πονάει μας πληροφόρησε ότι τα μέτρα αυτά δεν θα βοηθήσουν. Εδώ κάνει λάθος. Σε έναν εργασιακό κλάδο θα έχουμε ανάπτυξη του κύκλου εργασιών.

Μιλάμε φυσικά για τον κλάδο των γραφείων Τελετών.

Εντωμεταξύ έχει αρχίσει πάλι το γνωστό παραμυθάκι. Δεν ξέρει ο πρωθυπουργός και ο Λοβέρδος κάνει προσωπική πολιτική.

Όπως γενικά δεν ήξερε και ο Κωστάκης.

Όμως όπως και να έχει ο Γιωργάκης έχει ευθύνη. Αν γνώριζε για τα μέτρα Λοβέρδου έχει την ευθύνη αυτών των μέτρων και αν δεν γνώριζε έχει την ευθύνη που κρατάει ακόμα τον Λοβέρδο στην κυβέρνηση.

Ας τελειώνει πια αυτή η ιστορία με τον «καλό» πρωθυπουργό που τον αιφνιδιάζουν συνεχώς οι κακοί.

Κατά τα άλλα η κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί τα μέτρα εξαθλίωσης του λαού πάνε καλά. Θα πήγαιναν ακόμα καλύτερα αν έκοβε τελείως τους μισθούς.

Η εθνική Ελλάδας πέτυχε την πρώτη της νίκη σε παγκόσμιο κύπελλο. Ήταν μια καλή ευκαιρία να αλλάξει για μια – δυο μέρες το θέμα της πανελλαδικής συζήτησης.

Η νίκη αυτή όμως δεν είναι καλό σημάδι. Αν θυμάστε η προηγούμενη επιτυχία της εθνικής ήταν το 2004. Και μετά από αυτήν την επιτυχία είχαμε το ξεδίπλωμα της πολιτικής της ΝΔ.

Τώρα τι μας περιμένει;

Το μόνο που είναι σίγουρο είναι η απειλή του Λοβέρδου. Θα παλέψει ακόμα περισσότερο μας είπε, διευκρινίζοντας ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα.

Να περιμένουμε δηλαδή εργασία μέχρι τα 95, σύνταξη ίση με το 5% του επιδόματος κηδείας η οποία θα δίνεται 30 χρόνια μετά την θεμελίωση του δικαιώματος, οι μισθοί θα καταργηθούν ως αναχρονιστική συνήθεια και θα αντικατασταθούν από το επίδομα αλληλεγγύης που θα τροφοδοτείται από τους συνταξιούχους….

Και για να καταλάβετε πόσο άσχημα είναι τα πράγματα για τον λαό να σας πληροφορήσω ότι ο Μάνος δήλωσε ότι τα μέτρα βρίσκονται στον σωστό δρόμο…

Καλό καλοκαίρι (Λέμε και καμιά χαζομάρα για να περνάει η ώρα)

Μικρός Φωκίων

Τέλος το πάρτι

Επιτέλους. Τέλος το πάρτι.
Η σοσιαλιστική κυβέρνηση έχοντας συναίσθηση των περιστάσεων και τηρώντας την ιδεολογία της εξαφάνισε την ντροπή που λέγονταν «γενιά των 700».

Πεντακόσια μικτά και πολλά είναι.

Πολλοί λένε ότι με τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση θα έχουμε έναν εργασιακό μεσαίωνα. Έχουν άδικο. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

Χωρίς δουλειά, χωρίς σύνταξη, χωρίς αποζημιώσεις, χωρίς ελπίδα, χωρίς σάλιο.
Βιασμός άνευ πτυέλου και δεν έχει γίνει ακόμα της επί χρήμασι γυναικός το κιγκλίδωμα.

Μην τα βάζετε με τον Ανδρέα δεν υπάρχει σάλιο Λοβέρδο. Η απόφαση εξαφάνισης των εργαζόμενων και η μετατροπή τους σε δούλους μιας χρήσης είναι της κυβέρνησης.

Ας μην ξεχνιόμαστε. Η κυβέρνηση συνολικά αποφασίζει και η κυβέρνηση συνολικά έχει την ευθύνη. Με τον Γιωργάκη πρώτον από όλους.

Ας μην πέσουμε πάλι στην παγίδα να βγάζουμε στην απέξω τον πρωθυπουργό, όπως μας είχαν ψήσει οι μεγαλοδημοσιογράφοι να κάνουμε με τον Κωστάκη και τον Κινέζο.

Και φυσικά την ίδια ευθύνη έχουν και οι βουλευτές που στηρίζουν μια κυβέρνηση που παίρνει τέτοια μέτρα.

Όσοι διαφωνούν να καταψηφίσουν την κυβέρνηση. Να ανεξαρτητοποιηθούν. Αλλιώς ας μην τολμήσουν όταν θα τους παίρνουν με τις πέτρες να πουν ότι διαφωνούσαν.

Βέβαια όλες οι αλλαγές στα εργασιακά θα περάσουν με προεδρικό διάταγμα. Που να τολμήσουν να το φέρουν στην βουλή. Αλλά όποιος βάζει την υπογραφή του έχει την ίδια ευθύνη…

Όχι μόνο δέχθηκαν να αποτελειώσουν τους εργαζόμενους αλλά το κάνουν και με πάθος. Για παράδειγμα: 4% έβαζε το όριο η τρόικα στις απολύσεις, 5% το έκαναν οι σοσιαλιστές.

Πάει η Ελλάδα που ξέραμε. Μέχρι τώρα είχαμε χάλια σύστημα υγείας. Πλέον δεν θα έχουμε ούτε σύστημα ούτε υγεία. Μέχρι τώρα είχαμε χάλια παιδεία. Πλέον δεν θα έχουμε παιδεία. Είχαμε τους χειρότερους μισθούς στην Ευρώπη. Δεν θα έχουμε μισθούς παρά φιλοδωρήματα ανάλογα με την διάθεση του εργοδότη. Είχαμε την μικρότερη αγοραστική δύναμη. Δεν θα έχουμε ούτε αγοραστική ούτε δύναμη.

Α, ρε θωρακισμένη και δυνατή Ελλάδα.

Δεν θα μιλήσει τελικά ο Κωστάκης. Όχι ότι είχα καμιά σκασίλα αλλά αυτό το ανέκδοτο «Θα μιλήσει ο Καραμανλής και θα έρθουν τα πάνω κάτω» έχει μπαγιατέψει πια.

Δύσκολο καλοκαίρι αδέρφια. Και τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Σταγόνα – σταγόνα μας τα σερβίρουν. Πιστεύουν ότι έτσι μπορεί να τα χωνέψουμε.

Και να τα συνηθίσουμε. Αλλά χωρίς φαΐ, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο… δεν μπορεί να υπάρχει συνήθεια.

Κάτι μου λέει ότι ο «Δεκέμβρης» θα μοιάζει με παιδική χαρά.

Μικρός Φωκίων

Πιστέψτε τους!

Θα μας ελέγξει η τρόικα για να δει αν έχουμε μαγειρέψει καλύτερα τα νούμερα ετούτη την φορά.

Τις προηγούμενες φορές το μαγείρεμα ήταν αποτυχημένο. Παραέβρασαν τα νούμερα και μας τα επέστρεψαν πίσω.

Αλλά αδέρφια μην ανησυχείτε. Όλα πάνε καλά. Αφού το λέει η κυβέρνηση. Είναι δυνατόν ολόκληρη κυβέρνηση να λέει ψέματα; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει μόνο και μόνο που τολμάμε να σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο.

Να, για παράδειγμα, οι δημόσιες δαπάνες μειώθηκαν σημαντικά. Θα μου πεις ότι σε αυτήν την μείωση έχει παίξει το δικό της ρόλο η παρακράτηση του ΦΠΑ που δεν λένε να την επιστρέψουν στους επιχειρηματίες.

Λεπτομέρειες….

Εξάλλου είναι πιο εύκολο να κάνεις στάση πληρωμών στους πολίτες σου παρά στους τραπεζίτες σου.

Δεν υπάρχουν γάζες και γύψος στα νοσοκομεία. Λογικό αποτέλεσμα. Αφού έχουν χρησιμοποιηθεί για να μπει η χώρα στην εντατική.

Έφυγε ο Κιλτίδης από την ΝΔ. Μια στεναχώρια που πήραμε….
Και σιγά την είδηση. Όλοι θέλουν να φύγουν από την ΝΔ. Ακόμα και ο Σαμαράς αν μπορούσε θα έφευγε. Φοβάται όμως μην τον κατηγορήσουν για Μητσοτακικό!

Έχασε η εθνική Ελλάδας στο πρώτο αγώνα της στο μουντιάλ. Σιγά το νέο. Μεταξύ μας δεν θα άντεχα και άλλη εθνική υπερηφάνεια. Δεν ξέρω γιατί αλλά έχω την εντύπωση ότι κάθε φορά που νιώθαμε τέτοιου είδους εθνική υπερηφάνεια κάποιοι ροκάνιζαν ευρώπουλα.

Ο γνωστός Άνθιμος είπε στο κυριακάτικο κήρυγμα του ότι η βασιλεία του Θεού δεν θέλει να βγάζουμε τα λεφτά μας στην Ελβετία.

Ο Θεός βλέπετε δεν έχει άλλη σκοτούρα από το που θα πάνε οι Έλληνες τα λεφτά τους. Άσε που ανήκει σε άλλο θεϊκό βασίλειο το χρήμα….

Η μεγάλη στιγμή στην χώρα μας πλησιάζει. Επιτέλους θα μάθουμε πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι υπάρχουν. Αν και αυτή η άγνοια είχε την γοητεία της. Ο εργοδότης – κράτος κάθε μήνα περίμενε με αγωνία να του πουν πόσους μισθούς να πληρώσει…

Σίγουρα θα ανακαλυφθούν και δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν αφήσει χρόνια ετούτο το μάταιο κόσμο αλλά πληρωνόντουσαν κανονικά. Όπως, εξάλλου, γίνεται και με τους συνταξιούχους.

Όλο και περισσότεροι άνεργοι στην χώρα μας. Είναι μια ακόμα προσφορά της κυβέρνησης στο κοινωνικό σύνολο.

Έτσι όλοι αυτοί οι άνεργοι θα μπορούν επιτέλους να κάνουν όλο το καλοκαίρι διακοπές.
Και επειδή δεν θα έχουν λεφτά για να τρώνε θα αδυνατήσουν χωρίς να δώσουν ένα σκασμό λεφτά στα κέντρα αδυνατίσματος.

Ένα μήνα αργότερα θα πάρουν τα 200 ευρώ χαρτζιλίκι για το καλοκαίρι οι συνταξιούχοι και αναρωτιόταν ο Στραβελάκης «Πως θα κάνουν διακοπές αυτοί οι άνθρωποι;».

Γιατί αυτά τα 200 ευρώ είναι που κάνουν την διαφορά….

Φαντάζομαι ότι ο Στραβελάκης θα κάνει τουλάχιστον δυο μήνες διακοπές με 200 ευρώ….

Καθένας στην αρχικοσμάρα του σε τούτη τη χώρα…. τι να πεις!

Μικρός Φωκίων

Τώρα σωθήκαμε!

Θα αγωνιστεί για την αθωότητα του, είπε ο Μαντέλης.
Ώστε το είχαμε παρεξηγήσει το παλικάρι… και νομίζαμε ότι όλο και κάποια ενοχή θα τον βάραινε για τα λεφτουδάκια που του έκαναν χορηγία άγνωστοι φιλάνθρωποι.

Αλλά ποιος έχασε την ενοχή για να την βρει ο Μαντέλης. Και ο κάθε Μαντέλης.

Γαλαζάκια μ΄ πρασινάκια μ΄ εσείς τρώτε και πίνετε και μένα με τρώει η αρκούδα.

Πέντε κόμματα πέντε πορίσματα για το σκάνδαλο στο Βατοπέδι. Ετοιμαστείτε για το επόμενο σκάνδαλο που εξετάζει η εξεταστική. Θα υπάρχουν τουλάχιστον εφτάμισι πορίσματα.

Τα πέντε που όλοι γνωρίζουμε, ένα των τεσσάρων που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα της Ντόρας και μισό του Κυριάκου της οικογένειας.

Αναρωτιόμαστε γιατί η αριστερά πάει κατά διαόλου… όταν ακόμα και δεξιοί περιμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να αγωνιστεί ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα μετράει τις συνιστώσες του.

Θα μου πεις οι δεξιοί γιατί δεν αγωνίζονται και περιμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Μα αν αγωνιζόντουσαν για το γενικό καλό δεν θα ήταν δεξιοί…

Διαψεύδει η κυβέρνηση ότι η χώρα θα πτωχεύσει και θα γυρίσει στην δραχμή. Όσο καλοπροαίρετος όμως και αν είσαι θυμάσαι τις διαψεύσεις για την εμπλοκή του ΔΝΤ, ή τα τρία ΔΕΝ του ασφαλιστικού και ψάχνεις εισιτήριο για να την κάνεις από την χώρα.

Πρέπει όμως να παραδεχθούμε ότι στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση λέει την αλήθεια. Δεν ΘΑ πτωχεύσει η χώρα. Έχει ήδη πτωχεύσει.

Αλήθεια τι τους κάνει να πιστεύουν οι πολιτικοί ότι αν βγάλουν στην σέντρα καμένα πολιτικά πρόσωπα (που όλοι γνωρίζουμε ότι έχουν κάνει τις λαμογιές τους) θα γλιτώσουν την επαλήθευση της πρωθυπουργικής προφητείας; Λέω για την γνωστή ατάκα «Θα μας πάρουν με τις πέτρες»

Γιούχαραν λέει τον Γιωργάκη στο Ηρώδειο. Λίγος σεβασμός παιδιά. Τι να σου κάνει και ο Γιωργάκης; Ένας απλός υπάλληλος είναι.

Ανεβαίνουν οι τιμές (ρεκόρ ο πληθωρισμός) μειώνονται οι μισθοί, αυξάνεται η ανεργία… δεν έβγαλε και νέο dvd η Τζούλια... χάλια σου λέω!

Πέρασαν τόσες ώρες και δεν μας έχουν ανακοινώσει νέα μέτρα. Τι έγινε; Ξεμείναμε από χαρτί και δεν μπορούν να δημοσιευτούν στην εφημερίδα της κυβερνήσεως;

Από τον Καντάφι περιμένει βοήθεια ο Γιωργάκης. Φαντάζομαι ότι όλο και καμιά τέντα θα περισσεύει στον Λίβυο ηγέτη…

Μικρός Φωκίων

Απολογία

Το διήγημα που ακολουθεί κάποιοι από εσάς το έχετε διαβάσει ξανά πριν από ένα χρόνο περίπου. Όμως πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ επίκαιρο, οπότε...
Καλή ανάγνωση!

ΑΠΟΛΟΓΙΑ


Αυτό είναι το πρώτο μου βράδυ στην φυλακή. Είκοσι χρόνια κάθειρξη πρότεινε ο εισαγγελέας, είκοσι χρόνια κάθειρξη μου επέβαλλε το δικαστήριο. Όταν άκουσα την απόφαση, γέλασα. Όχι, όχι… δεν ήταν νευρικό το γέλιο μου. Ήταν πηγαίο. Αληθινό. Ήταν το γέλιο του θεατή που παρακολούθησε μια ξεκαρδιστική κωμωδία και φεύγοντας από το θέατρο τον ακολουθούν οι ατάκες και η μνήμη αυτών του χαρίζει την ελαφράδα στην ψυχή. Η αλήθεια είναι ότι σε όλη μου την ζωή δεν είχα χιούμορ. Ήμουν στεγνός άνθρωπος. Φορτωμένος από μια πεζή καθημερινότητα και ευθύνες. Πάντα κατηγορούσα τους ανθρώπους όταν ήταν ανεύθυνοι. Δεν ξέρω, ακόμα και τούτη την στιγμή, αν τελικά είχα δίκιο. Όμως έτσι ήμουν. Έχοντας το αίσθημα ευθύνης και τιμιότητας. Η τιμιότητα μου μάλιστα έφτανε στα όρια της βλακείας. Θα αναρωτιέστε βέβαια, πως ένας τόσο τίμιος άνθρωπος βρίσκεται στην φυλακή με ποινή είκοσι ετών καθείρξεως.
Για δυο πράγματα μπορώ να σας διαβεβαιώσω. Πρώτον, ότι οι αξιότιμοι κύριοι δικαστές μου τήρησαν με ευλάβεια το γράμμα του νόμου και δεύτερον ότι εγώ, είκοσι χρόνια στην φυλακή, δεν μένω. Και δεν εννοώ ότι θα δραπετεύσω. Κατά μία έννοια τουλάχιστον. Θα μείνω τόσο όσο χρειάζεται για να «λύσω κάποιες υποθέσεις» με τον εαυτό μου και τους ανθρώπους που αγαπώ. Διακρίνω στα μάτια σας την απορία. Καταλαβαίνω. Είναι λιγάκι θολά αυτά που σας λέω. Μάλλον πρέπει να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, να σας τα εξιστορήσω από την αρχή της ζωής μου… ή τέλος πάντων φωτίζοντας κάποιες στιγμές της. Και για να σας λύσω και την απορία της φυλάκισης μου θα σας πω ότι βρίσκομαι εδώ έχοντας κατηγορηθεί για σωρεία ληστειών σε τράπεζες, για παράνομη οπλοκατοχή – αυτό είναι ψέμα βέβαια, αλλά κάτι τέτοια ψεματάκια κάνουν την δικαιοσύνη να φαίνεται πιο τυφλή από ότι είναι…. Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο με απάλλαξαν από τις κατηγορίες της παράνομης οπλοχρησίας, αντίστασης κατά της αρχής, φθορά ξένης ιδιοκτησίας και κατοχής παράνομων ουσιών με σκοπό την παράνομη εμπορία! Ο καημένος ο αστυφύλακας που με συνέλαβε, θα σας πω αργότερα πως έγινε αυτό, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Από την μια το κατηγορητήριο που συνέταξε η υπηρεσία του και από την άλλη η συνείδηση του. Στο δικαστήριο, έστω και δύσκολα, υπερίσχυσε η συνείδηση. Παραδέχτηκε ότι όχι μόνο δεν προέβαλα καμιά αντίσταση αλλά ευγενικότατα τον ακολούθησα, παραδεχόμενος εξ΄ αρχής την ενοχή μου. Όσο για τις παράνομες ουσίες και την φθορά της ξένης ιδιοκτησίας οι κατηγορίες έπεσαν με μιας. Να σκεφτείτε ότι ούτε ο εισαγγελέας, ένας βλοσυρός άνθρωπος, εκ φύσεως και επαγγέλματος καχύποτπος, δεν τις υπερασπίστηκε…
Ληστείες κατά συρροή… ο δικηγόρος μου, τι «μου» δηλαδή, το δικαστήριο τον επέβαλε, εγώ ήθελα μονάχος μου να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, για να με καθησυχάσει μου είπε πως θα κάνουμε έφεση στην πρωτόδικη απόφαση και στο Εφετείο θα την κερδίσουμε την υπόθεση. Μερικοί άνθρωποι είναι τόσο πορωμένοι με την δουλειά τους που η λογική έχει πάει περίπατο. Τον κατανοώ. Όσο για το υπερασπιστικό του έργο… ψέλισσε απλά δυο – τρεις νομολογίες, έτσι για να μην περάσει εντελώς απαρατήρητος και έτερον ουδέν. Ίσως να με καταριόταν κιόλας. Μια δίκη χωρίς παχυλή αμοιβή, μόνο κάτι ψίχουλα – την νόμιμη αποζημίωση. Και για το εφετείο από κεκτημένη ταχύτητα μίλησε. Έτσι γίνεται σε όλες τις δίκες, γιατί όχι και στην δική μου. Μόνο που εγώ αρνήθηκα. Φυσικά όχι λόγω σεβασμού στην πρωτόδικη απόφαση, απλά δεν είχε κανένα νόημα. Ούτε και απολογήθηκα. Τα είπα μια φορά στην αστυνομία, οπότε ήξεραν το πώς και το γιατί. Όταν ο πρόεδρος με ρώτησε αν έκανα τις ληστείες του απάντησα: «Ξέρουμε όλοι εδώ μέσα αν τις έκανα. Τι νόημα έχει να το συζητήσουμε;». Ο πρόεδρος, το κατάλαβα από τις γκριμάτσες που έκανε και από ένα ελαφρύ κοκκίνισμα στο πρόσωπο του, ένιωσε προσβεβλημένος. Νευρίασε. Ίσως να προτιμούσε να έπεφτα στα πόδια του και να τον

παρακαλούσα να δείξει επιείκεια και ανθρωπιά. Αν έχεις ανθρωπιά κύριε πρόεδρε την δείχνεις από μόνος σου, δεν την αποδεικνύεις κατά περίσταση…
Μετά, τι να έλεγα στην απολογία μου; Θα μπορούσα να τους πω για την πρώτη φορά που μύρισα βασιλικό. Ή για την πρώτη φορά που τα νυχτολούλουδα ευωδίασαν την ψυχή μου. Θα μπορούσα να τους πω για τον παιδικό μου έρωτα. Αχ! Η Γαρυφαλλιά… στο νηπιαγωγείο γνωριστήκαμε. Στα διαλλείματα παίζαμε μαζί. Όταν έφτασε το καλοκαίρι, την τελευταία μέρα του σχολείου, έκοψα ένα λουλούδι και της το πρόσφερα. «Θέλω να σε παντρευτώ όταν μεγαλώσουμε», της είπα. Ντράπηκε. Πήρε το λουλούδι και έφυγε τρέχοντας. Μόνο για μια στιγμή κοντοστάθηκε, σαν να έβλεπα ταινία στον κινηματογράφο, γύρισε προς το μέρος μου με κοίταξε και έφυγε. Ίσως και να χαμογέλασε.
Με την Γαρυφαλλιά δεν παντρευτήκαμε ποτέ. Εκείνο το καλοκαίρι μετακόμισε η οικογένεια της και δεν την ξανάδα. Να ΄ναι καλά, όπου και να ΄ναι. Ήταν ο πρώτος μου έρωτας, και λένε ότι τον πρώτο έρωτα δεν τον ξεχνάς ποτέ. Ίσως και να ΄ναι έτσι. Δεν ξέρω και δεν ρώτησα και τους δικαστές να μου πουν την γνώμη τους!
Αυτές οι στιγμές είναι η δική μου απολογία. Αν είμαι ένοχος ή αθώος δεν θέλω να το κρίνω εγώ. Και μια δικαστική απόφαση λίγο λαμβάνει υπόψη της τον άνθρωπο. Είναι σαν να βλέπω μπροστά μου τον πρόεδρο να σηκώνει τον δείχτη του χεριού του και να λέει: «Κατηγορούμενε, το δικαστήριο δεν ενδιαφέρετε για το ηλιοβασίλεμα που περιγράφετε. Στην ουσία παρακαλώ!»
Αυτή είναι η ουσία κύριοι δικαστές. Ένα ηλιοβασίλεμα φθινοπωρινό, στην ακροθαλασσιά με την αγαλλίαση των χρωματισμών και τον πόνο της μοναξιάς. Ήταν τέλη Σεπτέμβρη όταν θέλησα να προσφέρω λίγη ηρεμία στον εαυτό μου και πήγα σε μια έρημη παραλία. Μόνο που η ηρεμία δεν ερχόταν στην ψυχή μου. Η φύση σαν να με ένιωθε, μου έκανε δώρο ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα. Ίσως με αυτόν τον τρόπο να ήθελε να μου δώσει ένα καλό μάθημα. Να μοιραστώ την ζωή μου, γιατί όταν μοιράζεσαι κάτι, αυτό πολλαπλασιάζετε, ενώ αν θελήσεις να το γευθείς μονάχος μπορεί και να σε πληγώσει. Εκείνο το απόγευμα ήταν που πήρα την απόφαση να παντρευτώ. Την επόμενη μέρα αγόρασα ένα δακτυλίδι και ένα μπουκέτο λουλούδια και πήγα να βρω την Ναυσικά. Της ζήτησα να παντρευτούμε. Είμαστε είκοσι χρόνια μαζί. Καλά περάσαμε. Με τις χαρές μας και τις λύπες μας. Όλα της ζωής είναι και όλα έχουν την αξία τους. Και αφού θέλετε να απολογηθώ θα το κάνω.
Όχι για σας κύριοι δικαστές. Για μένα θα το κάνω. Και δεν είναι καν απολογία. Δεν έχω, πραγματικά δεν έχω, κανένα λόγο για να απολογηθώ. Η απολογία προϋποθέτει ενοχή και εγώ δεν νιώθω ένοχος. Τουλάχιστον σε αυτά που εσείς με κατηγορείτε. Εντάξει, τις έκανα τις ληστείες. Αυτό δεν το αρνήθηκα ποτέ. Όμως αν κάπου είμαι πραγματικά ένοχος ήταν επειδή άφησα την ζωή μου να φύγει μέσα από τα χέρια μου. Να περάσει απαρατήρητη από μένα. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε ένα πλεονέκτημα σε σχέση με όλα τα άλλα ζωντανά της γης. Όχι μόνο αισθανόμαστε όπως και αυτά, αλλά έχουμε και το νου να καταλαβαίνουμε και το γεγονός πως αισθανόμαστε καθώς και την μικρή διάρκεια της ζωής μας.
Όμως κύριοι δικαστές, δεν ξέρω πως στο διάολο γίνεται αυτό, ξεχνιόμαστε. Καταστρέφουμε την κάθε μέρα μας, την κάθε ώρα μας, το κάθε λεπτό που μας απέμεινε για να ζήσουμε. Το καταστρέφουμε , λέει, για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αύριο και χάνουμε το σήμερα. Και έρχεται η στιγμή που γινόμαστε ανάμνηση της ιστορίας. Και το βιβλίο των απομνημονευμάτων μας είναι με άγραφες σελίδες.
Ναι κύριοι δικαστές. Είμαι ένοχος για κείνα που δεν έζησα. Που δεν πήγα στην Ρώμη με την γυναίκα μου. Από τότε που παντρευτήκαμε μου τόλεγε: «Νικήτα, το καλοκαίρι να πάμε στην Ρώμη». Όμως τα καλοκαίρια ερχόντουσαν και έφευγαν και εμείς δεν πήγαμε στην Ρώμη. Τον πρώτο χρόνο ήταν πολλά τα έξοδα. Τον επόμενο είχαμε το πρώτο μας παιδί, την Ευρυδίκη. Μετά ακολούθησε ο Αντώνης. Οι υποχρεώσεις έγιναν περισσότερες και οι δικαιολογίες ακόμα πιο πολλές.
Καθόμουν κάποια βράδια στο μπαλκόνι του σπιτιού και έβλεπα τις πολυκατοικίες γύρω μου. Και ονειροπολούσα. Να ΄μουν πλούσιος, λέει, να είχα ένα σπίτι στην ακροθαλασσιά και να αγνάντευα στον ορίζοντα. Και όταν βαριόμουν να έπαιρνα την Ναυσικά και να πηγαίναμε στην Ρώμη, στο Παρίσι, στη Βουδαπέστη, σε όλο τον κόσμο. Αλλά και τα ονειράτα μου λάθος τα έκανα. Ερχόντουσαν εμβόλιμες οι σκέψεις για την δουλειά, τα χρέη και σιγά σιγά αυτές οι καταραμένες σκέψεις γινόντουσαν κυρίαρχες και έπνιγαν την ονειροπόληση. Και τα λεφτά… φτηνή δικαιολογία ήταν. Υπήρξαν οι εποχές που τα βολεύαμε καλά. Θα μπορούσαμε να πάμε στην Ρώμη. Είχαν ξεπεταχθεί και τα παιδιά, ακόμα και ο Περικλής που ήρθε τρία χρόνια μετά τον Αντώνη, είχε κλείσει τα πέντε όταν τα οικονομικά μας γνώριζαν δόξες. Τέλος πάντων. Μετρήσαμε τον χρόνο λάθος. Δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι το κάθε λεπτό που φεύγει είναι μοναδικό και όμοιο του δεν θα υπάρξει άλλο.
Μα, θα με ρωτήσετε, στιγμές όμορφες δεν έζησες; Έζησα κύριοι δικαστές. Φυσικά και έζησα. Και αυτές είναι που με συντροφεύουν στις δυσκολίες μου. Όμως οι άλλες, αυτές που δεν έζησα, είναι εκείνες που με πνίγουν. Και τώρα ενώπιον σας, έτσι για να σας έχω μάρτυρες στην εξομολόγηση μου, θέλω να πω για τούτες τις ορφανές στιγμές. Θα αναρωτιέστε τώρα τι με έπιασε και μιλάω σαν γέρος ογδόντα ετών. Είναι αυτό που έλεγα για τον χρόνο. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μου, θα πούμε και για τον χρόνο αλλά αργότερα.
Αλλά μιας και το έφερε η κουβέντα για τον χρόνο να σας πω ότι γεννήθηκα πριν από 47 χρόνια σε ένα μικρό ορεινό χωριό, από γονείς φτωχούς πλην τίμιους. Δύσκολα τα έφερναν βόλτα, είχαν να θρέψουν, εκτός από τους ίδιους, άλλα πέντε στόματα. Τέσσερα παιδιά και την μακαρίτισσα την γιαγιά μου – απ΄ την πλευρά του πατέρα μου. Μεροδούλι – μεροφάι ήταν η ζωή τους. Εγώ ήμουν το μικρότερο παιδί στην οικογένεια. Αυτό είχε τα καλά του, είχε και τα στραβά του. Το καλό ήταν ότι είχα πολλούς για να με φροντίζουν και το κακό είναι ότι, από την πλευρά των γονιών μου, μάλλον με «αυτόματο πιλότο» μεγάλωσα.
Οι καλύτερες στιγμές μου, τις θυμάμαι πάντα με νοσταλγία, ήταν όταν με έπαιρνε στην αγκαλιά της η γιαγιά και μούλεγε παραμύθια και ιστορίες από την ζωή της. Μερικές φορές μάλιστα, με μπέρδευε. Ανακάτωνε τις ιστορίες μεταξύ τους και κάθε φορά έκανε διαφορετικό συνδυασμό. Δεν ήξερα αν αυτά που μούλεγε ήταν αλήθεια ή τά΄ βγαζε απ΄ το μυαλό της. Ίσως να συνέβαιναν και τα δύο.
Η γιαγιά μου είχε ιδιαίτερη αδυναμία. «Να ζήσω παιδάκι μου», έλεγε πολλές φορές, «να σε δω παντρεμένο. Μόνο που θέλω να αγαπάς την οικογένεια σου. Να φροντίζεις τα παιδιά σου». Αυτά τα λόγια δεν τα ξέχασα ποτέ. Με σημάδεψαν και με συντρόφευσαν σε όλη μου την ζωή. Είχαν ριζώσει τόσο καλά στην ψυχή μου που καμιά κατάσταση δεν μπόρεσε να τις ξεριζώσει.
Ίσως να λάθεψα στον τρόπο που τα φρόντιζα τα παιδιά μου, αλλά αυτή η φροντίδα ήταν πάντα ο οδηγός μου. Κάθε γονιός δυο σφάλματα κάνει. Το ένα είναι ότι προσπαθεί να αποφύγει τις λαθεμένες, κατά την κρίση του, πράξεις των δικών του γονιών και το άλλο είναι ότι εντέλει αντιγράφει τους δικούς του γονείς. Αυτά τα σφάλματα ούτε και εγώ τα απέφυγα, μόνο που άργησα να το καταλάβω. Τα παιδιά μου είχαν πια μεγαλώσει, είχε φτιαχτεί το είναι τους και εγώ βρήκα σύμβουλό μου το χειρότερο. Τις ενοχές μου. Και δεν μπορούσα να τις κουμαντάρω.
Όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά και με ήθελαν κοντά τους εγώ έλειπα και όταν αυτά μεγάλωσαν και ήθελαν μόνα τους να γευθούν τις στιγμές τους εγώ τα φόρτωνα με την παρουσία μου. Δεν λέω πως θα ΄πρεπε να εξαφανιστώ απ΄ την ζωή τους, αλλά θέλει τρόπο αυτή η επαφή. Και εγώ αυτόν τον τρόπο δεν τον είχα. Βέβαια τον τελευταίο χρόνο είχα αλλάξει… έφταιγε η ρημάδα η δουλειά. Όλα στραβά μου πήγαν. Θα σας τα πω και αυτά, έχουν την σημασία τους.
Όπως σας είπα, έχω τρία παιδιά. Την Ευριδίκη, δεκαεννιά χρονώ κοπέλα, σπουδάζει στη νομική. Θέλει να γίνει σαν εσάς, δικαστίνα. Αυτό το κορίτσι είχε πάντα το αίσθημα του δικαίου, που λένε. Δεν ξέρω τι απόφαση θα έπαιρνε αν ήταν στην θέση σας. Ίσως να ήταν ίδια με την δική σας: «Σύμφωνα με τον νόμο τάδε και τάδε σας κρίνω ένοχο. Κύριε εισαγγελέα επί της ποινής»! Το είδα στα μάτια της κύριοι δικαστές. Όταν ο πρόεδρος ανακοίνωνε την απόφαση του δικαστηρίου η ματιά της έλαμψε. Ένιωσε το δίκαιο να επικρατεί! Ευτυχώς που δεν είναι ακόμα δικαστίνα και άφησε την ψυχή της να νιώσει και να εκφραστεί. Λέω πως την καταλαβαίνω, αλλά από την άλλη δεν καταλαβαίνω πως γίνεται και αυτή δεν καταλαβαίνει πως νιώθω εγώ. Μπερδεμένη ιστορία ο άνθρωπος.
Κάποτε αυτός ο ορθολογισμός της με είχε βολέψει. Είχαμε ένα άγριο καυγά με την Ναυσικά. Δεν αφιέρωνα, έλεγε, καθόλου χρόνο για τα παιδιά, την οικογένεια και άλλα τέτοια. Δίκιο είχε εδώ που τα λέμε, αλλά και εγώ είχα το δικό μου δίκιο. Είχα ένα μαγαζί, εμπορευόμουν ρούχα, και όλες τις ώρες τις έτρωγα εκεί. Μεγάλος ο ανταγωνισμός και τα ωράρια εξαντλητικά. Το βράδυ όταν γυρνούσα σπίτι ήμουν τόσο κουρασμένος που το μόνο που ήθελα ήταν να χαλαρώσω καμιά ώρα και να πάω για ύπνο. Και η Ευριδίκη – κοίτα πως δένει το όνομα καμιά φορά – δώδεκα χρονώ τότε, άκουσε τον καυγά και ήρθε στην κουζίνα, στον χώρο που συνήθως λογομαχούσαμε με την Ναυσικά. «Μαμά», της είπε, «ο μπαμπάς δουλεύει τόσες ώρες για να φέρνει λεφτά στο σπίτι. Αν δεν δουλέψει τι θα κάνουμε;». Έλειπα και στην Ευριδίκη. Όμως έβαλε την λογική της πάνω από τα συναισθήματα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή όχι, όμως αυτή ήταν και είναι η Ευριδίκη. Ο Αντώνης από την άλλη, τώρα είναι στα δεκαοχτώ, τελείωσε την τεχνική σχολή, δεν τά΄ παιρνε τα γράμματα και από νωρίς τον στείλαμε να μάθει ηλεκτρολόγος και τώρα ετοιμάζεται για το στρατιωτικό του. Ο Αντώνης λοιπόν, αν και ζόρικο παιδί, κατά βάθος είναι πολύ ευαίσθητος. Η ανασφάλεια είναι που τον κάνει να δείχνει αγριωπός. Τον είδατε πως έφυγε από δω σχεδόν τρέχοντας μόλις άκουσε τα «είκοσι χρόνια κάθειρξη»; Δεν ήθελε να δείτε το δάκρυ του. Εκείνη την στιγμή ήθελα να βγω έξω από την αίθουσα και να τον αγκαλιάσω. Όχι ότι η Ναυσικά ή τα άλλα τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από μια αγκαλιά. Αλλά ο Αντώνης δεν ξέρει πώς να ξεσπάσει. Ίσως ετούτη την ώρα να είναι σε κανένα μπαρ και να πίνει μέχρι να μεθύσει. Θυμάμαι, όταν ήταν εννιά χρονώ, τον έπιασε η μάνα του να έχει πάρει μια γόπα από τσιγάρο και να προσπαθεί να την ανάψει. Κυριακή ήταν, δεν δούλευα εκείνη την μέρα. Με φωνάζει η Ναυσικά για να μου πει τι είχε αντικρύσει. Θόλωσα και φέρθηκα όπως θα είχε φερθεί και ο πατέρας μου… άρχισα να τον χτυπώ, που σε πονεί και που σε σφάζει, που λένε. Ο Αντώνης δεν έβγαλε άχνα. Ούτε ένα δάκρυ. Και όσο τον έβλεπα ανέκφραστο, τόσο νευρίαζα. Θα του΄ χα κάνει μεγάλο κακό αν δεν έμπαινε στην μέση η Ναυσικά: «Νικήτα, σταμάτα! Θα το σκοτώσεις το παιδί! Νικήτα!». Κάποια στιγμή, το βράδυ, όταν σηκώθηκα από το κρεβάτι, τον είδα να κάθεται στο πάτωμα, στο σαλόνι, με κλειστό το φως και να κλαίει. Ένιωσα άσχημα. Και πιο πολύ άσχημα ένιωσα που δεν τον πλησίασα να τον πάρω μια αγκαλιά. Να μιλήσω μαζί του. Για τα δικά του σφάλματα και για τα δικά μου σφάλματα. Αυτή είναι μια άλλη αγκαλιά που του χρωστάω. Μαζί με την συγνώμη για ότι έκανα λάθος.
Ο Περικλής, το στερνοπούλι μας, είναι τώρα στα δεκαπέντε. Καλό παιδί και αυτό. Το πιο καλομαθημένο. Όμως δεν είναι άβουλος, το κάθε άλλο. Και δεν ντρέπεται να πει την γνώμη του, όποια και αν είναι αυτή. Ακούσατε που φώναξε κάποιος «Ντροπή!»; Ο Περικλής ήταν. Έχει και αυτός το δίκαιο μέσα του. Μόνο που πολλές φορές είναι αλλιώτικο από των πολλών. Δεν νοιάζεται για τους τύπους. Η ουσία τον ενδιαφέρει. Και είναι και μελετηρό παιδί. Όχι μόνο για τα μαθήματα του σχολείου του, όπως η Ευριδίκη. Διαβάζει και άλλα βιβλία. Έτσι θρασύς και ντόμπρος που είναι, τον φοβάμαι λιγάκι σε τούτη την κοινωνία των υποκριτών. Αλλά θα τα καταφέρει.
Αυτά είναι τα παιδιά μου κύριοι δικαστές. Αυτά είναι τα παιδιά που έφερα στον κόσμο με δική μου ευθύνη και που ακόμα δεν έχουν ανοίξει τα φτερά τους. Ακόμα πάνω μου στηρίζονται. Μόνο που τώρα πια εγώ δεν μπορώ να τα στηρίξω. Ούτε να τα βοηθήσω. Έχει δύσκολο ρόλο η Ναυσικά. Πρέπει μόνη της να πορευτεί και δεν είναι εύκολο. Όχι ότι δεν έχει τις δυνατότητες. Μα αλλιώς έχει μάθει. Πώς να αρχίσεις μια άλλη ζωή στα σαράντα δύο σου με τόσες σκοτούρες, τόσες ευθύνες, τόση λύπη. Αχ! Ναυσικά μου! Είμαι αδύναμος πια. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για σένα. Και τόσα χρόνια σε πλήγωσα. Και δεν σε πήγα και σε κείνο το ρημαδιασμένο ταξίδι στην Ρώμη. Περάσαμε πολλά μαζί.
Όμως έχεις και εσύ ευθύνη. Με τον τρόπο σου μου επέτρεψες να μιζεριάσουμε. Έπρεπε να με ταρακουνήσεις. Μια φορά το προσπάθησε η Ναυσικά να με ταρακουνήσει και ήταν στην χειρότερη στιγμή μου. Είχα «τυφλωθεί». Ρίξαμε έναν καυγά τότε! Πάνε τώρα πέντε χρόνια, η αρχή της κατρακύλας μου. Όλος ο κόσμος είχε παθιαστεί με το χρηματιστήριο. Ξαφνικά θα γέμιζε η γη πλούσιους! Δεν θα υπήρχε κανείς φτωχός! Παρά μόνο ο δειλός! Και γω που ήμουν μέχρι τότε ένας απλός άνθρωπος που κοίταζε μόνο την δουλίτσα του, αποφάσισα να τολμήσω. Με έπεισε βλέπετε ο Αποστόλης. Ο Αποστόλης είχε κατάστημα υποδημάτων, απέναντι από το δικό μου μαγαζί. Με έφαγε: «Μωρέ Νικήτα, θα πεθάνουμε και ακόμα παπούτσια και ρούχα θα πουλάμε. Τι μιζέρια είναι αυτή; Κοίτα τον Τάκη, καινούριο τζιπ αγόρασε μέσα σε ένα μήνα! Α! εγώ το πήρα απόφαση. Έχω κάτι λεφτουδάκια στην άκρη, θα τα ρίξω στο χρηματιστήριο να δω καμιά άσπρη μέρα».
Εγώ στην αρχή είχα αντιρρήσεις. Που να μπλέκεις τώρα… τι σχέση είχα εγώ με μετοχές, με μερίδια, με χρηματιστήρια! Όμως έβλεπα τον Τάκη, τον Γιώργο, τον Λεωνίδα… όλοι τους είχαν παρατήσει τις δουλειές τους και συζητούσαν για τα κέρδη τους. Και είχα και τον Αποστόλη να με πιλατεύει. Δεν του κρατάω κακία. Θύμα ήταν και αυτός! Με τα πολλά το πήρα απόφαση. Έβγαλα από την τράπεζα κάτι οικονομίες που είχα, για την κακιά την ώρα, και τά ΄ριξα στο χρηματιστήριο. Κάθε μέρα με έπαιρνε τηλέφωνο, έτσι είχαμε συνεννοηθεί, ο χρηματιστής που με είχε αναλάβει και μού΄ λεγε: «Νικήτα, τόσα κερδίσαμε σήμερα»! Άρχισα να πιστεύω ότι ήταν ζήτημα χρόνου για να λυθεί το οικονομικό μου πρόβλημα. Αλλά το κεφάλαιο που είχα ρίξει ήταν μικρό, δεν έβγαινε έτσι η δουλειά! Με πίεζε και ο χρηματιστής «Βρες λεφτά, τώρα που είναι ευκαιρία», μιλούσαν και όλοι με σιγουριά για το πόσο καλά πάει το χρηματιστήριο, πολύ θέλει ο αδαής; Αποφάσισα να πάρω δάνειο. Εκεί ήταν που αντέδρασε η Ναυσικά. Και όταν είχα βγάλει τα λεφτά από την τράπεζα είχε στενοχωρηθεί. «Μωρέ Νικήτα», μου είχε πει, «μήπως τα χάσουμε;». Μα είδε την σιγουριά μου και έκανε πίσω. Όταν όμως της είπα για το δάνειο ήταν κάθετα αντίθετη. Πάντα φοβόταν τα δάνεια. Εντάξει να χάναμε τα λεφτά που είχαμε στην άκρη, άσχημο θα ήταν αλλά δεν θα καταστρεφόμασταν κιόλας! Αν όμως δεν μπορούσαμε να εξοφλήσουμε το δάνειο; Και καυγαδίσαμε. Και βγήκαν όλα της τα παράπονα. Για το ότι την είχα παραμελήσει, για το ταξίδι στη Ρώμη που ποτέ δεν κάναμε, για τις ώρες που έλειπα από το σπίτι… όλα τα θυμήθηκε. Εγώ όμως, όπως σας είπα, είχα τυφλωθεί.
Μετά από μια βδομάδα πήρα δάνειο από την τράπεζα και το΄ ριξα στο χρηματιστήριο. Και πως τάφερε η τύχη και από την επόμενη μέρα το χρηματιστήριο άρχισε να πέφτει. «Διορθώνονται οι τιμές» με καθησύχαζε ο χρηματιστής, «Θα ανέβει πάλι και μάλιστα πολύ». Τώρα γιατί όταν πέφτουν οι μετοχές λένε ότι διορθώνονται ποτέ δεν το κατάλαβα. Διόρθωση στην διόρθωση οι μετοχές είχαν πάρει την κατρακύλα. Υπομονή στην υπομονή έχασα ότι είχα κερδίσει και άρχισα να χάνω και από το κεφάλαιο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Να «σκοτώσω» τις μετοχές μου και ότι σώσω ή να περιμένω μπας και ανέβει, να βγάλω τουλάχιστον το κεφάλαιο; Και περίμενα. Και εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι! Όχι μόνο έχασα τις οικονομίες μου, είχα και ένα βαρβάτο δάνειο να τρέχει. Και η δουλειά να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ότι και αν μου έλεγε η Ναυσικά δίκιο θα είχε. Αλλά δεν είπε τίποτε. Και αυτό ήταν το χειρότερο. Και δεν έφτανε που δεν έκανε ούτε καν ένα σχόλιο αλλά πρότεινε και μια λύση που δεν θα τολμούσα ποτέ να μην προτείνω εγώ.
Ένα μικρό χωραφάκι που το είχε κληρονομήσει από τον πατέρα της… καταλαβαίνετε… Κοψοχρονιά το δώσαμε! Καταφέραμε τουλάχιστον να ξοφλήσουμε το μεγαλύτερο μέρος του δανείου. Είχε φτάσει η κακιά ώρα που φοβόμασταν αλλά οικονομίες δεν είχαμε. Μόνο χρέη. Προσπαθούσα να τα κουτσοβολέψω με το μαγαζί. Αλλά όπως σας είπα η δουλειά δεν τράβαγε. Και τα έξοδα κάθε μέρα και γινόντουσαν περισσότερα. Είχα φτάσει σε σημείο απόγνωσης.
Όχι, όχι, δεν ήταν τότε που αποφάσισα για τις ληστείες. Αυτό έγινε αργότερα. Τότε προσπάθησα να τα βγάλω πέρα μόνο με την δουλειά μου. Η αλήθεια είναι πως δεν τα κατάφερνα. Βρισκόμουν σε αδιέξοδο. Σκέφτηκα να αλλάξω δουλειά, αλλά τι να έκανα; Μ΄ αυτό το μαγαζί είχα μεγαλώσει. Άλλες γνώσεις δεν είχα. Τα βράδια, σαν γυρνούσα απογοητευμένος στο σπίτι, αντίκριζα το βλέμμα της Ναυσικάς… με κοίταζε με ένα τρόπο! Σαν να μού΄ λεγε: «Λυπάμαι για σένα» και «Δεν στα ΄λεγα γω;». Σκηνή όμως δεν μου έκανε ποτέ. Ο καυγάς μας είχε ολοκληρωθεί εκείνο το βράδυ που της είχα πει ότι θα έπαιρνα το δάνειο. Ήμουν ξεροκέφαλος. Τυφλώθηκα. Αν είχα εκείνες τις οικονομίες θα μπορούσα να κάνω ένα άνοιγμα στην δουλειά. Ενώ έτσι…
Με τα πολλά, για να μην πολυλογώ, καταλαβαίνω, έχετε και σεις τις δουλειές σας, τις έννοιες σας, λέτε τώρα από μέσα σας «Άντε Νικήτα, στην ουσία, να τελειώνουμε!». Δίκιο έχετε. Μα για σκεφτείτε λίγο, τι είναι η ζωή; Ένα πέρασμα, σε λίγο χρόνο. Μη βιάζεστε λοιπόν. Δεν υπάρχει λόγος. Όσο και αν βιαστούμε εμείς οι άνθρωποι πάντα κάποιο υπόλοιπο θα αφήσουμε πίσω μας!
Τέλος πάντων. Σας έλεγα ότι η κατάσταση είχε φτάσει στο αμήν. Και να ΄ναι καλά η Ναυσικά, έδωσε ξανά μια λύση. «Νικήτα», μου είχε πει, «να βρω και γω μια δουλειά. Τα παιδιά μεγάλωσαν, δεν με έχουν ανάγκη πια!». Στην αρχή ήμουν αρνητικός. Δεν ήθελα να βγει στην δουλειά η Ναυσικά. Δεν ξέρω αν ήμουν συντηρητικός ή όχι, αλλά θεωρούσα ότι η προσφορά της στο σπίτι ήταν σημαντική και απαραίτητη. Μετά ήταν και οι ενοχές μου. Γιατί να πληρώσει αυτή τα δικά μου λάθη; Ήδη την είχα πληγώσει πολύ με το οικοπεδάκι. Ένα όνειρο είχε η Ναυσικά. Όταν με το καλό τα παιδιά φτάνανε στην ηλικία που το καθένα θα είχε την δική του ζωή και μεις θα βγαίναμε στην σύνταξη, να χτίζαμε εκεί ένα μικρό σπιτάκι και να περνούσαμε ήρεμα και γαλήνια τα γεράματα μας. Και το όνειρο αυτό της το διέλυσα εγώ με τις μωροφιλοδοξίες μου. Έφταιγα εγώ θα μου πείτε; Τότε όλοι έτσι σκεφτόντουσαν και ενεργούσαν. Και οι πολιτικοί μας αυτό έλεγαν: «Η οικονομία πάει καλά και το χρηματιστήριο θα συνεχίσει να ανεβαίνει». Ακόμα και όταν άρχισε η κατρακύλα το ίδιο παραμύθι μας έλεγαν. Άνθρωπος είμαι. Παρασύρθηκα. Βέβαια, θα μου πείτε, στην ηλικία μου έπρεπε να γνωρίζω πως δουλεύει το σύστημα. Να γνωρίζω ότι όλο αυτό το οικοδόμημα το έφτιαξαν οι ισχυροί, οι πλούσιοι. Και φυσικά δεν το έφτιαξαν για να γίνουν και οι φτωχοί πλούσιοι αλλά για να πλουτίσουν οι ίδιοι ακόμα περισσότερο. Και αυτοί είναι που στηρίζουν τους πολιτικούς. Έτσι δεν είναι; Και γιατί να τους στηρίξουν; Μα για να τους προστατεύουν! Απλά πράγματα, που, ακόμα και ένα παιδί μπορεί να τα καταλάβει. Όχι εγώ, ένας ενήλικας που έχει χορτάσει όλα τα χρόνια της ζωής του από παραμύθια! Ομολογώ κύριοι δικαστές, ότι για αυτή τη βλακώδη αφέλεια μου είμαι ένοχος. Και ως ένοχος δέχθηκα την τιμωρία που μου αρμόζει. Έχασα ότι είχα και δεν είχα!
Την πάτησα σαν τον πρωτάρη που μπαίνει σε μια παράνομη λέσχη και επειδή τον αφήνουν να κερδίσει τις πρώτες παρτίδες στην πόκα, πιστεύει ότι μπορεί να τους τα πάρει χοντρά. Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι όλοι αυτοί, χαρτοπαίχτες, ιδιοκτήτες της λέσχης, μπράβοι, όλοι τους, είναι μια κλίκα. Και τον παίζουν πόκα με σημαδεμένη τράπουλα. Που πας ρε κακομοίρη! Θα σε γδάρουν τα λαμόγια! Και να πεις ότι δεν ξέρεις πως λειτουργούν τα πράγματα… Και αν καμιά φορά κάποιος από εμάς τους «φτωχούς της ζωής» ή τους «αφελείς των λεσχών» καταφέρει να κερδίσει κάτι… για άλλοθι του συστήματος πρόκειται! Είναι το καρώτο που μας δίνουν για να έχουμε κάποια ελπίδα και να μην επαναστατήσουμε. Και τα λέω αυτά, εγώ, ένας απλός οικογενειάρχης. Που άκουσε τις σειρήνες των καρώτων τους και κόντεψα να διαλύσω την οικογένεια μου.
Θα μου πείτε τώρα, τι επιμένω με αυτά, αφού τα είπαμε. Δεν λέω, τα είπαμε. Αλλά είναι ένα από τα χρέη που δεν θα καταφέρω να ξεπληρώσω όσο θα΄ μαι σε τούτη την ζωή. Με κυνηγάει αυτή η περίοδος της ζωής μου και με κυνηγάει περισσότερο, όταν εξαιτίας μου, η Ναυσικά έγινε παραδουλεύτρα. Οι αντιρρήσεις μου βλέπετε δεν κράτησαν για πολύ. Έτσι που πήγαινε το μαγαζί, ούτε φαί δεν θα είχαμε στο τέλος. Έτσι ένα βράδυ που η Ναυσικά έθεσε πάλι το θέμα, να έβρισκε μια δουλειά δηλαδή, της είπα «Ναι». Με πλήγωσε αυτό το «Ναι». Γιατί στην ουσία του ήταν «Όχι»…
«Όχι» στις υποσχέσεις που τις είχα δώσει πριν παντρευτούμε ότι θα την έχω σαν βασίλισσα. «Όχι» στα όνειρα μας. «Όχι» στην οικογένεια μας. «Όχι» στις δικές μας στιγμές. «Όχι» στο ταξίδι στην Ρώμη. Ναι, ήταν το τελειωτικό «Όχι»! Ένα «Όχι» στην ίδια μας την ζωή. Στα θέλω μας. Στην πορεία μας. Στους στόχους μας. Ίσως όλα αυτά να τα είχαμε βάλει ήδη στην άκρη, χρόνια πριν. Μα μες στο μυαλό μας ζούσαν. Είχαμε την ελπίδα πως θα τα ανασύρουμε, πως κάποτε, έστω και αργά, θα τα κάναμε πράξη. Μα λέγοντας αυτό το «Ναι» έβαλα μια μεγάλη τελεία στα όνειρα μας. Τους είπα «Όχι»!
Η Ναυσικά λοιπόν έπιασε δουλειά σε ένα σπίτι, οικιακή βοηθός, παραδουλεύτρες της έλεγαν παλιότερα. Για ένα χρόνο σχεδόν αυτή συντηρούσε το σπίτι. Είχαν χαθεί στο παρελθόν οι στιγμές που τα οικονομικά μας ήταν ανθηρά. Το μαγαζί ίσα που έβγαζε τα έξοδα του και το ενοίκιο του σπιτιού μας. Είχα αρχίσει να νιώθω άχρηστος. Πίστευα ότι όλοι οι άνθρωποι με έδειχναν με το δάκτυλο και με έκαναν παράδειγμα προς αποφυγή. Τα παιδιά ήταν μονίμως στεναχωρημένα. Έβλεπαν και μένα που ήμουν συνεχώς αμίλητος… Μάλιστα πήραμε την απόφαση να σταματήσουμε για μια χρονιά την ξένη γλώσσα από τον Περικλή μιας και το φροντιστήριο από την Ευρυδίκη δεν μπορούσαμε να το σταματήσουμε, ήταν η τελευταία της χρονιά πριν τις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο.
Δεν θα σας μαυρίσω την ψυχή περιγράφοντας εκείνες τις θλιβερές μέρες. Δεν έχει νόημα εξάλλου. Και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν οι χειρότερες. Αυτές ακολούθησαν.
Λένε ότι το ένα κακό φέρνει το άλλο. Και σε μένα ήρθαν μαζεμένα. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτήν την μέρα, στο λίγο χρόνο που μου απέμεινε. Ήταν Παρασκευή, στα μέσα του Νοέμβρη. Ήταν λίγος καιρός που δεν ένιωθα καλά. Στην αρχή τόριξα στην στεναχώρια μου. Όμως οι πόνοι με έκαναν να πάω στο γιατρό, να κάνω κάποιες εξετάσεις. Εγώ δεν ήθελα, η Ναυσικά επέμενε. Τέλος πάντων, πήγα έκανα τις εξετάσεις και εκείνη την Παρασκευή πήγα να πάρω τις απαντήσεις. Ο γιατρός ήταν περισσότερο σοβαρός από ότι συνήθως. Με κοίταξε για λίγο στα μάτια, έβαλε τα δυο του χέρια στο πηγούνι και με φωνή που προσπαθούσε να την κρατήσει σταθερή μου είπε το φοβερό νέο: Είχα καρκίνο. Πάγωσα.
Δεν μπορώ να περιγράψω τι ένιωθα εκείνες τις πρώτες στιγμές, ούτε μπορώ να σας πω τι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου. Ο γιατρός για να καθησυχάσει λίγο μου είπε ότι με την κατάλληλη θεραπεία είχα ελπίδες να ζήσω, όμως η ουσία ήταν πως δεν είχα πολύ ζωή μπροστά μου.
Γύρισα σπίτι μετά από τρεις ώρες. Τρεις ώρες περπατούσα στην πόλη λες και η συλλογή εικόνων θα απάλυνε το αναπόφευκτο. Όλοι μια μέρα θα πεθάνουμε, όμως όταν ξέρεις τον χρόνο του θανάτου σου τα πάντα είναι διαφορετικά. Αυτό που με βασάνισε περισσότερο κατά την διάρκεια της πεζοπορίας μου ήταν η οικογένεια μου. Πως τους το λένε και τι τους λένε. Και αποφάσισα να μην τους πω την αλήθεια. Θα πληγωθούν που θα πληγωθούν με τον θάνατο μου, δεν ήθελα να τους κάνω αυτόν τον πόνο μεγαλύτερο. Τους είπα το λιγότερο, ότι είχα ένα μικρό πρόβλημα με τα νεφρά μου και πως με την κατάλληλη θεραπεία όλα θα πήγαιναν καλά.
Η Ναυσικά, είμαι σίγουρος γι΄ αυτό, κατάλαβε ότι έλεγα ψέματα, μα δεν είπε τίποτα. Και το απόγευμα εκείνης της Παρασκευής ήρθε και το άλλο μαντάτο. Η οικογένεια που δούλευε η Ναυσικά θα έφευγε από την πόλη σε ένα μήνα και έτσι δεν θα την χρειάζονταν άλλο… Η Ναυσικά μου έλεγε να μην στεναχωριέμαι, πως θα έβρισκε αλλού δουλειά, αλλά εμένα άλλα με βασάνιζαν… σε λίγους μήνες θα έμεναν μόνοι! Και τελείως απροστάτευτοι. Έπρεπε κάτι να κάνω. Να τους βοηθήσω. Να έβρισκα λεφτά…
Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει και κύριοι δικαστές σαν να με χτύπησε ρεύμα, μου ήρθε η ιδέα: τα λεφτά είναι στις τράπεζες! Ναι, τότε ήταν που πήρα την απόφαση που έγινε η αιτία να βρίσκομαι εδώ. Στην αρχή είχα διλλήματα. Πώς να το κάνω, αν πρέπει, ξέρετε τώρα τι μπορεί να βασανίζει έναν άνθρωπο νομοταγή! Όμως η θέληση μου να αφήσω ένα αποκούμπι στην Ναυσικά και στα παιδιά μου υπερίσχυσαν των διλλημάτων μου. Τρία πράγματα χρειαζόμουνα. Θάρρος, θράσος και ένα ψεύτικο πιστόλι. Ναι, δεν σκέφτηκα ποτέ να βρω ένα αληθινό όπλο. Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια και δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει καμιά φορά… λεφτά ήθελα όχι να πάρω κανέναν άνθρωπο στο λαιμό μου!
Τα βρήκα και τα τρία, δηλαδή βρήκα το ψεύτικο πιστόλι, βρήκα ένα ψευτοθράσος και ελάχιστο θάρρος. Όταν μπήκα στην πρώτη τράπεζα να κλέψω ήμουν έτοιμος να λιποθυμήσω από την αγωνία μου. Τα λεφτά που πήρα δεν ήταν πολλά, μόλις δέκα χιλιάδες Ευρώ… άσχετα αν οι εφημερίδες την άλλη μέρα έγραψαν για εκατό χιλιάδες! Υπερβολές του Τύπου. Και μένα με παρουσίαζαν σαν έναν τρομερό και επικίνδυνο εγκληματία: «Ο ληστής, που δεν φορούσε μάσκα, έσπειρε τον τρόμο χθες το πρωί, και απειλώντας με περίστροφο τους υπαλλήλους και τους πελάτες, απέσπασε εκατό χιλιάδες Ευρώ»!. Οι περιγραφές ήταν απίστευτες. Ακόμα και εγώ φοβήθηκα με τον εαυτό μου. Η μόνη αλήθεια που έγραψαν ήταν ότι δεν φορούσα μάσκα. Δεν με ενδιέφερε.
Στην δεύτερη ληστεία η δημόσια εικόνα μου άλλαξε: «Ο ληστής που δεν φορούσε για άλλη μια φορά μάσκα, αν και απείλησε με περίστροφο τους υπαλλήλους ήταν ευγενικός απέναντί τους».
Ναι, ήμουν ευγενικός. Την δουλειά τους έκαναν οι άνθρωποι και πήγαινα εγώ να τους χαλάσω την μέρα και να τους τρομοκρατήσω. Έκανα άλλες τρεις ληστείες και πια ένιωθα πως γινόμουν συμπαθής στον κόσμο. Μόνο που δεν τα υπολόγιζα καλά. Πίστευα ότι με μια – δυο ληστείες θα συγκέντρωνα ένα αξιόλογο ποσό και θα σταματούσα. Όμως όσο εύκολα μπορεί να σε κλέψει νομότυπα μια τράπεζα, τόσο δύσκολα μπορείς να της αποσπάσεις χρήματα. Πέντε ληστείες και είχα μαζέψει 85.000 Ευρώ. Και είχα εκτεθεί… άλλο να κάνεις μια ληστεία χωρίς μάσκα, άλλο πέντε!
Είχαν την φωτογραφία μου από τις κάμερες παρακολούθησης και αποφάσισαν να με επικηρύξουν! Πεντακόσιες χιλιάδες Ευρώ σε όποιον με κατέδιδε, ήμουν έτοιμος να καταδώσω εγώ τον εαυτό μου! Όλες οι εφημερίδες είχαν πρωτοσέλιδη την φωτογραφία μου. Δεν είχα πια καμιά ελπίδα. Θα με έπιαναν.
Από τις εφημερίδες είδε και η Ναυσικά τα κατορθώματα μου. Τι να πεις και τι να εξηγήσεις. Τα είπα όλα, για τον καρκίνο, για τους φόβους μου, για την ανάγκη μου να τους εξασφαλίσω. Δεν θα σας κουράσω με τις κουβέντες που έκανα με την Ναυσικά και τα παιδιά.
Απλά, την ίδια μέρα, τι μέρα δηλαδή νύχτα ήταν, έφυγα από το σπίτι για να μην με βρουν. Ήταν σίγουρο ότι κάποιος γείτονας ή γνωστός θα έδινε την κατάλληλη πληροφορία στην αστυνομία. Ήταν μάλιστα περίεργο που δεν με είχαν βρει ακόμα. Στην Ναυσικά είπα να μην ανησυχεί, ήξερα που να κρυφτώ και ότι θα της τηλεφωνούσα την επόμενη μέρα. Η αλήθεια είναι ότι γυρνούσα στους δρόμους και σκεφτόμουν πως τα είχα καταφέρει έτσι! Όσο μου απέμεινε να ζήσω να είμαι μακριά από τους ανθρώπους που αγαπώ και μ΄ αγαπάν.
Το πρωινό με βρήκε σε ένα παγκάκι, ταλαιπωρημένο και κουρασμένο. Τον είδα να πλησιάζει μα δεν κουνήθηκα από την θέση μου. Έβγαλε από την τσέπη του μια φωτογραφία και την κοίταξε. Για μια στιγμή έμεινε αναποφάσιστος. Άνθρωπος είναι και αυτός. Φοβήθηκε. Ήρθε δίπλα μου κρατώντας κρυφά δήθεν το όπλο του. Σηκώθηκα και του έδωσα τα χέρια για να μου περάσει χειροπέδες…
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Τα λεφτά τα πήραν πίσω… σχεδόν όλα! Είχα κρύψει λίγα, δεν θα σας πω που, αυτό θα το μάθει η Ναυσικά όταν πεθάνω, σε δυο μήνες από τώρα! Ένα μέρος από αυτά είναι για την κηδεία μου, να μην τρέχουν για δανεικά τέτοιες δύσκολες ώρες και τα υπόλοιπα τα άφησα για να κάνουν πράξη την τελευταία μου επιθυμία. Να κάνουν όλοι μαζί ένα ταξίδι στην Ρώμη. Την Ρώμη που δεν αξιώθηκα να δω εγώ.
Καταλάβατε λοιπόν κύριοι δικαστές γιατί γέλασα με τα «είκοσι χρόνια κάθειρξη», δυο μήνες και πολύ σας είναι. Τυπικά είχατε δίκιο, αν και μου επιβάλλατε την ανώτερη ποινή. Ίσως επειδή έπρεπε να ικανοποιήσετε, όχι το κοινό αίσθημα, αλλά το σύστημα. Ποιος ήμουν εγώ, ούτε καν ένας εγκληματίας της προκοπής δεν ήμουν, που θα έπαιρνε από τους «κλέφτες» τα «κλεμμένα» λεφτά τους. Και τελειώνοντας να σας πω κύριε εισαγγελέα, να μην μου ασκήσετε δίωξη για εξύβριση και συκοφαντία εναντίον των τραπεζών και της δικαιοσύνης. Δεν θα προλάβετε, πιστέψτε με, να φέρετε την υπόθεση μέχρι το ακροατήριο. Μόνο αν θέλετε, διατάξτε να με βάλουν σε ένα κελί που να έχει δυτικό παράθυρο, να βλέπει προς την Ρώμη.

Κάτω τα χέρια από τον Άκη

Ο Άκης είναι σαν τον Σαράφη. Σπίτια στην Θεσσαλονίκη, σπίτια στην Αθήνα, σπίτια στη Λάρισα, σπίτια στο Παρίσι….

Τώρα σπίτι και στην δική σου συνοικία. Ακόμα και στην Κυψέλη.

Αλλά γιατί τα βάζουμε με τον Άκη. Τι έκανε; Τόσα χρόνια στην πολιτική μας δούλευε κανονικά.

Και με τον ιδρώτα της δουλειάς μας έκανε μια μικρή περιουσία.

Τώρα το ότι την περιουσία την έκανε με τον ιδρώτα της δουλειάς ΜΑΣ και όχι με τον ιδρώτα της δουλειάς ΤΟΥ είναι μια μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια.

Σιγά μην κάνουμε θέμα το ΤΟΥ που έγινε ΜΑΣ!

Πάντως ο στόχος είναι σαφέστατος. Προσπαθούν να μας παραπλανήσουν ώστε να θεωρήσουμε ότι το πρόβλημα όλης της Ελλάδας οφείλεται σε έναν Άκη και σε έναν Μαντελάκι.

Στα μανταλάκια θα τους κρεμάσουμε όλους.

Θα μου πεις δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Για την οικονομία της συζήτησης να συμφωνήσω. Όμως υπάρχει και το έγκλημα της υπόθαλψης εγκληματία.

Και οι χειροκροτητές – πρόβατα βουλευτές και πολιτικοί που ήξεραν αλλά δεν έκαναν τίποτα είναι εξίσου ένοχοι και επικίνδυνοι.

Αμάν πια! Δεν είναι όλοι ίδιοι και δεν είναι όλοι ίδιοι. Ας είχαν φροντίσει τόσα χρόνια λαμογιάς να το αποδείξουν.

Καταγγελία με ονοματεπώνυμο και παραίτηση. Αλλά η γλύκα της εξουσίας είναι εθιστική. Όπως και τα λεφτά, Άρη… είναι πολλά!

Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος εχθές και δημιουργήθηκε μια νέα ΜΚΟ. Ο στόχος η προστασία του περιβάλλοντος του Κωστάκη που τώρα τελευταία κινδυνεύει με καταστροφή.

Όπως και το περιβάλλον του Κινέζου.

Αν και αποτελείτε από ανακυκλώσιμα υλικά. Παίρνεις έναν Μαντέλη και τρείς μεζούρες Άκη και φτιάχνεις ένα νέο πολιτικό προϊόν.

Νέα μέτρα έρχονται για να μας αποτελειώσουν. Δεν θα ήταν πιο οικονομικό και λιγότερο επώδυνο αντί για μισθό και συντάξεις να μας έδιναν ένα όπλο με μια σφαίρα μέσα;

Τα έσοδα του κράτους πάνε κατά διαόλου, λένε.
Μα γιατί;

Λες και χρειάζεται να έχει κανείς γνώσεις μεγαλύτερες της δευτέρας δημοτικού για να καταλάβει το αυτονόητο.

Αυξάνεις το ΦΠΑ, ακριβαίνουν τα αγαθά, μειώνεται ο μισθός άρα φωστήρες μου αγοράζουμε λιγότερο. Άρα ο ΦΠΑ που θα εισπράξετε θα είναι μικρότερος.

Και εσείς θα μας μειώσετε κι άλλο τα έσοδα μας και θα αυξήσετε την ακρίβεια μέσω ΦΠΑ.

Για να έχετε ακόμα λιγότερα έσοδα.

Αλλά τέτοια κάνετε και ακόμα και το καλοκαίρι αρνείται να έρθει….

Μικρός Φωκίων

Τόπο στα νιάτα

Δεν θα επιβληθούν νέα μέτρα, μας είπε ο Παπακωνσταντίνου. Εφόσον όλα πάνε όπως τα έχουν σχεδιάσει επί χάρτου.

Στο ΦΠΑ έχουν πέσει ήδη έξω. Άρα αδέρφια ετοιμαστείτε. Η εποχή που θα δουλεύουμε 17 ώρες την ημέρα με αντίτιμο ένα πιάτο μακαρονάδα άνευ σάλτσας πλησιάζει.

Η τρόικα θέλει, λένε, να μας δίνει σύνταξη μετά από 40 χρόνια δουλειάς και η σύνταξη αυτή να είναι ίση με το 45% του μισθού.

Καλά δεν μας σκέφτονται λίγο; Τι θα τα κάνουμε τόσα λεφτά στον άλλο κόσμο;

Εγώ πιστεύω ότι γύρω στα 74 ευρώ το μήνα έπειτα από 69 χρόνια δουλειάς είναι μια καλή σύνταξη.

Τόσο καλή που ακόμα και αν ξεχάσουμε ένα μήνα να την εισπράξουμε δεν θα καταλάβουμε την διαφορά.

Όσο για τις μητέρες ανήλικων, λένε, να παίρνουν σύνταξη στα 65. Φαντάζομαι με την προϋπόθεση το παιδί να είναι κάτω των 3 ετών και να έχει παράλληλα τελειώσει το δημοτικό με άριστα. Να υπάρχει και ένα κίνητρο αδερφέ.

Να καταθέσουν στις εξεταστικές ο Κωστάκης και ο Σημίτης, λένε διάφοροι.
Ο τίτλος θα είναι: Κινέζικη τεμπελιά, οι άνθρωποι που έβλεπαν τις μίζες να κάνουν πάρτι.

Ο Πάγκαλος είπε ότι η διαφθορά «τον ακουμπούσε». Αλλά το ξεκαθάρισμα το άφησε για αργότερα. Μετά τον πρόλαβαν οι εκλογές του 2004, ήρθε ο Κωστάκης… είχε να ψάξει να βρει και καμιά ατάκα να την πει στο ΚΚΕ… τι να έκανε!

Έχουν πάντως μεγάλη πλάκα. Βγαίνουν πολιτικοί που είναι τόσα χρόνια στο άθλημα και σαν να γεννήθηκαν σήμερα, πέφτουν από τα σύννεφα και καταγγέλλουν.

Ο ωραίος Άκης αγόρασε ένα σπιτάκι απέναντι από την Ακρόπολη και φαγώθηκαν όλοι. Που τα βρήκε τα λεφτά. Από την ζήλια τους τα λένε Άκη. Σιγά μην τους νοιάζει. Από την τσέπη τους τα πήρες;

Μέχρι τώρα με τα κουρασμένα και πολιτικώς «νεκρά» άλογα τα έχουν βάλει. Και σιγά τι τους έχουν κάνει.

Τόσα σπίτια έχει για παράδειγμα ο Μαντέλης. Τα νόμιμα έσοδα του δικαιολογούν αυτές τις αγορές; Αν όχι, κατάσχεση αμέσως. Και να γίνει ένας τέτοιος έλεγχος σε όλους τους πολιτικούς και τους παρατρεχάμενους τους.

Να δεις για πότε μειώνεται το έλλειμμα!

Ένα εκατομμύριο μιζούλα, λένε ότι πήρε γαλάζιος υπουργός. Και οι φήμες λένε ότι δεν έχει σχέση με την ω! αγαπημένη εταιρεία αλλά σχετίζεται με τον χώρο των φαρμάκων.

Ποιος θα φαρμακωθεί; Ε! ρε γέλια! Δηλαδή έτσι και δεν είχαν βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη μας και δεν ρήμαζαν το μέλλον μας θα γελούσαμε πολύ.

Τώρα δοκιμάζουμε τα γιαούρτια να δούμε ποια έχουν τα περισσότερα λιπαρά. Για να τα αποφεύγουμε!

Για την εγκληματική πράξη του Ισραήλ δεν θα πω τίποτα. Απλά αναρωτιόμουν αν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο και είχαν σκοτωθεί σε πλοίο με αμερικάνικη σημαία αμερικανοί πολίτες από επίθεση π.χ του Ιράν τι θα είχε συμβεί;

Μικρός Φωκίων

Οι ροκιές του Μαντέλη

Ωραίος ο τέως υπουργός και επιχορηγούμενος Μαντέλης. Έκανε την καρδιά του πέτρα και δέχθηκε το δωράκι από την Siemens για τις σπουδές του παιδιού του.

Τι να έκανε; Αμόρφωτο να το άφηνε; Με τον μισθό του δεν μπορούσε να τα καταφέρει.

Μετά του τα έδιναν. Να μην τα πάρει; Δηλαδή αν έρθει ξαφνικά κάποιος και σας πει πάρτε 500 χιλιαρικάκια τι θα πείτε; Όχι ευχαριστώ;

Θα μου πεις ότι και ο Μαντέλης βοήθησε την καλή και ω! αγαπημένη εταιρεία να μας πουλήσει τα προϊόντα της.

Μικρές λεπτομέρειες. Εξάλλου αυτά τα λεφτά τι αξία έχουν; Όσο ένα κωλόσπιτο στην Εκάλη.

Το ωραίο ήταν ότι του έβαλαν στον λογαριασμό 250 χιλιάρικα μάρκα αλλά δεν ξέρει ποιος του τα έβαλε. Και φυσικά ούτε τον σκοπό.

Είναι τόσο συμπαθής που ο κάθε άνθρωπος που τον έβλεπε πήγαινε στην τράπεζα και κατέθετε χρήματα στον λογαριασμό του.

Σε όλους μας δεν έχει συμβεί; Να ξυπνάμε ένα πρωί και να λέμε «Τι να κάνω σήμερα να περάσει η ώρα μου; Δεν πάω μέχρι την τράπεζα να καταθέσω καμιά 250αριά χιλιάρικα στον Μαντέλη;»

Που να ξέρει ο άνθρωπος ποιος τον βοηθούσε.

Και αφού μας είπε ότι τσέπωσε το δωράκι μας χαιρέτησε. Βλέπεις τον καλύπτει ο νόμος περί μη ευθύνης υπουργών. Και οι πρώτοι που διαμαρτύρονται είναι αυτοί που ψήφισαν αυτόν τον νόμο.

Πως το έλεγε ο Γιωργάκης; «Θα μας πάρουν με τις πέτρες»;

Βέβαια δεν πέσαμε από τα σύννεφα, ήταν ήδη γνωστό ποιος ήταν ο Ρόκος. Αλλά να τον ακούς να λέει ότι ήταν προεκλογικό βοήθημα έτσι επειδή ήταν ένας καλός και άξιος υπουργός… ε! ξεπερνάει τα όρια.

Πόσο πιο ξεκάθαρα να μας το πει ότι μας έχουν γραμμένους εκεί που δεν πιάνει η μελάνι;

Στηρίξτε τους! Ψηφίστε τους!

Άκουγα εχθές την ραδιοφωνική εκπομπή του «Βήμα Fm» που παρουσιάζει ο Γιώργος Παπαχρήστος και ο Βασίλης Χιώτης και έλεγε ο Παπαχρήστος ότι οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού δεν πρέπει να διαμαρτύρονται (αν και απλήρωτοι) και πως καλά θα κάνουν να βγουν στην αγορά για να βρουν δουλειά και να μην τεμπελιάζουν.
Είναι μια άποψη που εκφράζουν πολλοί καλοπληρωμένοι και βολεμένοι δημοσιογράφοι.

Μιλάνε λες και στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν χιλιάδες θέσεις εργασίας και περιμένουν να καταληφθούν από τους τεμπέληδες.

Αλλά αυτοί δεν πάνε.

Κάθε μέρα τα ποσοστά ανεργίας ανεβαίνουν και δεν μπορείς να βρεις πουθενά δουλειά.

Αλλά αυτοί οι άνθρωποι που ο βασικός μισθός ενός ανθρώπου είναι όσο μια βόλτα τους στην παραλία το παίζουν τιμητές. Θυμίζουν την Μαρία Αντουανέτα και το παντεσπάνι της!

Οι τεμπέληδες εργαζόμενοι. Άσε που θέλουν και μισθό για να δουλέψουν. Και διαμαρτύρονται άμα τους κόψουν τις συντάξεις.

Είμαι διαθέσιμος για κάποια χορηγία από την Siemens ή έστω για μια θέση διευθυντή σε εφημερίδα.

Μικρός Φωκίων

Οι κατουρημένες ποδιές του υπουργού

Κατουριόταν λέει ο Μπασιάκος μπροστά στον Εφραίμ και τον Αρσένιο. Σίγουρα θα είχε φροντίσει να φοράει και ποδιά.

Και έπειτα έτρεχαν οι ψηφοφόροι και φιλούσαν την ποδιά του για να βολευτούν κάπου.

Από εκεί βγήκε και η φράση «φίλησαν κατουρημένες ποδιές».

Τελικά επί ΝΔ δεν κυβερνούσε ο Ρουσόπουλος όπως λέγαμε τότε. Κυβερνούσε ο Εφραίμ με το συνεταιράκι του τον Αρσένιο.

Βέβαια όλη αυτή η ιστορία με τις εξεταστικές είναι για να έχουμε να λέμε. Δηλαδή τι παραπάνω θα μας πούνε από αυτό που ήδη λέμε εδώ και τόσο καιρό;

Θα μας πουν ότι έχει πολιτικές ευθύνες ο άλφα και ο βήτα και πιθανών ποινικές ο γάμα και ο δέλτα.

Ωραία. Και μετά; Έζησαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα.

Όπως καλά ζει και ο Μιζοφοράκος με τα μιζοφοράκια του. Για να καταλάβουμε τι φταίει για την κατάντια μας ας σκεφτούμε λίγο αυτό που είπε ο 2%.

Ότι το κράτος ήταν το κόμμα που κυβερνούσε. Καταλάβατε ψηφοφόροι μου; Εμείς τους ψηφίσουμε για να διαχειριστούν τα κοινά υπέρ του συνόλου και αυτοί θεωρούν ότι τους δώσαμε έπαθλο το κράτος και το ρημάζουν.

Αλλά η ευθύνη είναι και αυτών που ψηφίζουν με την λογική να αρπάξουν κατιτίς από το κράτος – λάφυρο αν κερδίσει η ομάδα τους.

Ο Απόστολος Κακλαμάνης είπε ότι στην βουλή υπάρχουν 30 – 40 καθάρματα που ισχυρίζονται ότι είναι συνάδελφοι του.

Ονόματα καθαρμάτων παρακαλώ. Άσε που σίγουρα αν μετρήσουμε τα καθάρματα της βουλής θα ξεπεράσουμε τον αριθμό που είπε ο Κακλαμάνης.

Σύμφωνα με όσα έχουν αναφερθεί ως σήμερα η βουλή αποτελείται από ηλίθιους που παραπλανούνται, από (κατά δήλωση κάποιων) βλάκες, από καθάρματα, από ιδιοτελείς που χειροκροτούν για μια θεσούλα, από κατουρημένους, από αρχιερείς της διαπλοκής και πατριάρχες της διαφθοράς.

Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί (και άλλοι που δεν θυμάμαι τώρα) έχουν αναφερθεί μέσα στον ναό της δημοκρατίας.

Και απορούν μετά γιατί ο κόσμος φωνάζει να «καεί το μπουρδέλο η βουλή».

Προσθέστε τώρα τους γραφικούς, αυτούς που πληγώνουν τα κόμματα (για την πατρίδα σκασίλα τους), τους νόμιμους άρα ηθικούς, τους παράνομους που δεν τους έχουμε πιάσει, τις γλάστρες και τα ποτιστικά τους και αναφωνήστε όλοι μαζί: Ζήτω οι σωτήρες μας!

Πάντως ο Απόστολος Κακλαμάνης δεν είναι χθεσινός ούτε μας ήρθε ξαφνικά από την Ανδρομέδα. Ονόματα και διευθύνσεις έπρεπε να δώσει από την πρώτη στιγμή που διαπίστωσε ότι υπάρχουν καθάρματα. Από την πρώτη του κιόλας θητεία.

Μάλλον βρήκαμε τον επόμενο πρόεδρο της ελληνικής Δημοκρατίας. Αν υπάρχει ως τότε είτε ελληνική είτε δημοκρατία.

Μικρός Φωκίων

Ο Γιωργάκης στηρίζει τους διαδηλωτές

Ημέρα απεργίας εχθές και σε αντίθεση με τις προηγούμενες φορές οι δημοσιογράφοι δεν απεργούσαν.

Για να καλύψουν την μεγάλη συγκέντρωση. Την οποία ξεπέταξαν στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων σε πέντε λεπτάκια.

Είχαν στεναχωρηθεί γιατί απεργούσαν και οι κουκουλοφόροι με τις μολότοφ. Χωρίς αίμα και δάκρυ πώς να σπείρεις τον τρόμο;

Έτσι βρήκαν άλλο αρνητικό της απόλυτα ειρηνικής πορείας. Οι διαδηλωτές λέει φώναζαν υβριστικά συνθήματα.

Και έπεσαν από τα σύννεφα όλοι τους. Πρέπει να ήταν ότι πιο υβριστικό είχαν ακούσει σε όλη τους την ζωή. Τόσο πολύ σοκαρίστηκαν οι μεγαλοδημοσιογράφοι που περιέγραψαν ακριβώς με τα ίδια λόγια την σκηνή.

Με μια έκπληξη και μια αηδία να ξεχειλίζει έλεγαν όλοι ότι για «άλλη μια φορά μερίδα διαδηλωτών φώναζαν «Κλέφτες» έξω από την βουλή.

Είναι ανήκουστο να ακούγεται κάτι τέτοιο έξω από τον ιερό χώρο της βουλής.
Την επόμενη φορά οι διαδηλωτές θα φωνάζουν «Σωτήρες, Σωτήρες»!

Αν πιστεύουν ότι υπάρχει έστω ένας διαδηλωτής που αισθάνθηκε άσχημα με αυτό που άκουγε κάνουν μεγάλο λάθος.

Η μόνη διαφορά είναι ότι υπήρχαν και πολλοί που θα ήθελαν να πετάξουν και κανένα γιαουρτάκι.

Αλλά που να βρεις λεφτά τέτοια εποχή.

Το ΔΝΤ λέει ότι δεν έχει θέσει ούτε πρόκειται να θέσει θέμα 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.

Λες και μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θέλει το ΔΝΤ για να τους καταργήσει. Μπορεί και μόνη της. Πιστή στην ιδεολογία της.

Ο Γιωργάκης καταλαβαίνει ότι τα μέτρα που έχει πάρει είναι άδικα. Σε λίγο τον βλέπω να κατεβαίνει σε πορεία και να φωνάζει «Κλέφτες, κλέφτες» και να απαιτεί από τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί.

Ο Τσίπρας του είπε ότι παριστάνει τον πρωθυπουργό.
Και τον σοσιαλιστή θα πρόσθετε κανείς.

Τελικά αυτή η Ελλάδα έχει ένα πρόβλημα με τους πρωθυπουργούς. Και γενικά με τους πολιτικούς.

Χρόνια καλά, όσο γίνεται, σε όσους γιορτάζουν. Η ευχή είναι περιττή για τους γνωστούς Κώστηδες της πολιτικής σκηνής. Το καλά το έχουν εξασφαλίσει. Κάποιοι από αυτούς και το πολλά (βλέπε επίτιμο).

Μικρός Φωκίων

Το νέο σχήμα της κυβέρνησης

Πολύ άντεξε το σχήμα της κυβέρνησης. Εκτός από την αναποτελεσματικότητα υπάρχει και ένα άλλο ζητούμενο. Υπάρχουν υπουργεία και υπουργοί που είναι εκτός πραγματικότητας.
Οπότε ο ανασχηματισμός είναι απαραίτητος. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, απόλυτα διασταυρωμένες, το νέο σχήμα της κυβέρνησης θα είναι το ακόλουθο:

Πρωθυπουργός: Στρος Καν
Αναπληρωτής πρωθυπουργός: Ζαν Κλοντ Τρισέ
Κλητήρας πρωθυπουργικού γραφείου: Γιώργος Παπανδρέου
Υπουργός Οικονομικών: Άνγκελα Μέρκελ
Κλητήρας υπουργείου οικονομικών: Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Υπουργείο Ανεργίας και καταστροφής ασφαλιστικού συστήματος: Ανδρέας Λοβέρδος
Υπουργείο αναζήτησης σάλιου: Ανδρέας Λοβέρδος
Υπουργείο Παραπαιδείας και δια βίου πληρωμής: Μαριάννα Ντούβλη
Υπουργείο ιδεολογίας και προγράμματος: Γιώργος Καρατζαφέρης
Υπερυπουργείο Προστασίας των Συμφερόντων: Μιχάλης Χρυσοχοϊδης
Υπουργείο Τουρισμού: Γιώργος Παπανδρέου
Υπουργείο Εξωτερικών: Νικολά Σαρκοζί
Υπουργείο Φοροφυγάδων: Τόλης και τρία αδέρφια πουλιά που κάθονται
Υπουργείο καταπολέμησης του ΚΚΕ: Θόδωρος Πάγκαλος
Υπουργείο Φιδιού στον κόρφο μας: Ντόρα Μπακογιάννη
Υπουργείο Συμβουλών για το καλό του λαού: Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
Υπουργείο Φτυσίματος και ξεσπάσματος: Κώστας Καραμανλής

Τα υπόλοιπα υπουργεία καταργούνται λόγω ελλείψεως σημαντικών μιζών. Οι μίζες των υπουργείων Υγείας και Εθνικής Άμυνας μεταφέρονται στο Υπερυπουργείο του Χρυσοχοϊδη. Οι μίζες των υπόλοιπων υπουργείων θα τακτοποιηθούν με προεδρικό διάταγμα.

Τον ρόλο του Αντώναρου θα συνεχίζει να το ερμηνεύει ο Πεταλωτής.

Η κυβέρνηση ευχαριστεί τα Μέσα Προπαγάνδας για την μέχρι τώρα άψογη συνεργασία και ελπίζει ότι και στην συνέχεια θα υπάρχει ανάλογη συνεργασία.

Μικρός Φωκίων

Για όλα φταίνε οι γκόμενες

Από το 1993 χρωστάει ο Τόλης στην εφορία. Αλλά δεν μπορούσαν να τον βρουν γιατί δούλευε νύχτα και την νύχτα οι εφοριακοί κοιμούνται.

Πρέπει πάντως να είναι πολύ κρυψίνους. Η Άντζελα ούτε που είχε καταλάβει το χρέος του συζύγου της. Εξάλλου κάτι ψιλά είναι, μπορεί και να σου ξεφύγει το ποσό.

Εκτός και αν η Άντζελα έγινε υπουργός για να έχει υψηλό μισθό και να καταφέρει να εξοφλήσει το χρέος.

Και εμείς οι άκαρδοι φαγωθήκαμε για να παραιτηθεί. Και τώρα που είναι εκτός κυβέρνησης πως θα μπορέσει να εξοφλήσει το χρέος;

Ανθέλληνες είμαστε…

Ο Αντώναρος του ΠΑΣΟΚ, ο Πεταλωτής, είπε ότι το θέμα αφορά έναν ιδιώτη. Σωστός. Να πάει να κάνει παρέα με τον Βουλγαράκη. Αυτός θα τον καταλάβει.

Ιδιώτες μάλλον είμαστε όλοι εμείς που ακόμα τους ανεχόμαστε.

Είτε νόμιμοι και άρα ηθικοί, είτε παράνομοι και ιδιώτες οι πασόκοι και οι νεοδημοκράτες έχουν πολλά κοινά σημεία.

Μέχρι και τον ίδιο θυρωρό στην πολυκατοικία έχουν. Τον Καρατζαφέρη.

Βέβαια ο Τόλης για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ισχυρίστηκε ότι για «όλα φταίνε οι γκόμενες, οι πρώην και οι επόμενες».

Και ο φτωχούλης έχει ένα αυτοκίνητο του 1977 το οποίο δεν κυκλοφορεί. Ευτυχώς που είχε η Άντζελα το υπουργικό και μπορούσαν να πάνε στο σούπερ μάρκετ για ψώνια. Τώρα με τα πόδια θα πηγαίνουν.

Ο Τόλης και η Άντζελα ως κοινοί θνητοί. Σε τι κόσμο φέραμε τα παιδιά μας Νίκο…

Ο Σαμαράς αφού δεν τα βρίσκει το ΠΑΣΟΚ με την αριστερά είπε να προσπαθήσει και αυτός. Πάντως είναι πιο πιθανό να τα βρει ο Σαμαράς με την αριστερά παρά με τον Καρατζαφέρη. Εξίσου απίθανο είναι να τα βρει το ΠΑΣΟΚ με το ΚΚΕ.

Ο Στρος Καν έχει φαγωθεί να μας φάει και τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Θα τον έπεισε φαίνεται ο Γιωργάκης ότι έτσι θα βοηθηθεί η ανταγωνιστικότητα.

Όταν είναι να μας καταστρέψει βρίσκει τα κατάλληλα επιχειρήματα.

Μικρός Φωκίων

Η φαντασία της εξουσίας

Ο Γιωργάκης γκρέμισε την Φαντασία. Προηγουμένως είχε φροντίσει να γκρεμίσει την λογική, την ελπίδα, τις συντάξεις, τους μισθούς, το μέλλον.

Τελικά η φαντασία δεν υπάρχει ούτε στην εξουσία ούτε στην παραλία.

Μετά το γκρέμισμα της Φαντασίας θα έρθει και το γκρέμισμα πολυτελών αυθαιρέτων στα δάση;
Καλά έχετε δίκιο, λαϊκίζω. Αυτά ούτε στην φαντασία μας δεν γίνονται.

Ο Καρατζαφέρης προειδοποίησε ότι η επίσκεψη του Ερντογάν θα προκαλέσει μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Ο λαϊκισμός και η κινδυνολογία πάνε χέρι χέρι.

Εδώ μας έχουν πάρει και τα σώβρακα η επίσκεψη του Ερτνογάν θα μας απασχολήσει… Αλλά ο Καρατζαφέρης πάει όλο και πιο πίσω. Από τον εμφύλιο στην τουρκοκρατία.

Μετά τις διαδηλώσεις ας ξεκινήσουμε να πάρουμε και την Πόλη πίσω.

Μήπως να κάναμε πράγματι μια διαδήλωση με την ευκαιρία της επίσκεψης απαιτώντας να σταματήσουν οι εξοπλισμοί που το μόνο που κάνουν είναι να θωρακίζουν τις τσέπες των πολεμικών βιομηχανιών και των ανθρώπων που παίρνουν μίζες;

Ο Λοβέρδος είπε ότι ο στόχος του είναι να δώσει πίσω τα δώρα στους μικροσυνταξιούχους. Μετά είπε το άλλο με τον Τοτό.

Προσπαθεί ο καημένος να αποδείξει στον εαυτό του ότι είναι υπουργός και έχει εξουσίες. Λοβέρδο πες αλεύρι, η τρόικα σε γυρεύει.

Ανέβηκε κι άλλο η ανεργία. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κάθονται και δεν δουλεύουν. Έχει άδικο μετά ο Μητσοτάκης που λέει ότι πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο και να αμειβόμαστε λιγότερο;

Το ΠΑΣΟΚ θέλει να έχει αναδρομική ισχύ ο νόμος για τις παρανομίες των πολιτικών. Η ΝΔ λέει όχι γιατί τινάζει το Σύνταγμα στο αέρα. Την περίπτωση να τους τινάξει όλους μαζί στο σύνταγμα ο λαός το έχουν σκεφτεί;

Το δίκαιο είναι να τιμωρούνται όσοι παρανομούν. Και ηθικό. Άρα και νόμιμο.

Στην σέντρα έβγαλε η κυβέρνηση γιατρούς που φοροδιαφεύγανε. Δεν ξέρω γιατί αλλά πιο πολύ σαν επικοινωνιακό τέχνασμα το βλέπω…

Το πρόβλημα είναι ότι η ψείρα βγήκε στον γιακά ή κάποιοι έβαλαν τις ψείρες στο σώμα μας;

Τόσα χρόνια έχουν σπείρει πολλούς ανέμους. Θα έρθει και η στιγμή του θερισμού.

Μικρός Φωκίων

Υπάλληλος με μισθό υπουργού

Συνεχίζει την σοσιαλιστική και φιλολαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Σειρά είχε το ασφαλιστικό.

Με κοινωνική ευαισθησία θα μας έχει 40 χρόνια στην δουλειά ώστε να πεθάνουμε χωρίς ψυχολογικά προβλήματα. Και εξηγώ…

Πολλοί άνθρωποι όταν βγαίνουν στην σύνταξη αισθάνονται πως έχασαν ξαφνικά την ζωή τους. Δεν ξέρουν τι να κάνουν με τόσο ελεύθερο χρόνο. Τους λείπουν οι πρώην συνάδελφοι. Η ζωή τους πλέον είναι ένα μαρτύριο.

Οπότε η ευαίσθητη κοινωνικά κυβέρνηση μας αποφάσισε ότι για να βγούμε στην σύνταξη και να παίρνουμε και τα χρήματα που θα μας χρειάζονται για να αγοράσουμε τα φάρμακα θα πρέπει να έχουμε ένσημα 40 ετών εργασίας.

Προωθώντας μάλιστα την ελαστικοποιημένη εργασία και λαμβάνοντας υπόψη τα υψηλά ποσοστά ανεργίας η τύχη μας είναι απίστευτη! Θα έχουμε την χαρά να πεθάνουμε εν ώρα εργασίας.

Αλλά μην ανησυχείτε. Τα μέτρα είναι προσωρινά. Όταν η Ελλάδα ξεπεράσει τα οικονομικά της προβλήματα οι αδικίες αυτές θα πάψουν να υπάρχουν. Λίγη υπομονή για κάποιες εκατονταετίες και όλα θα διορθωθούν (αν και μόνο ο Μητσοτάκης θα έχει την χαρά να δει ζωντανός την νέα καλή εποχή της Ελλάδας).

Όσοι γκρινιάζετε για τα μέτρα της κυβέρνησης είστε αχάριστοι και δεν μπορείτε να καταλάβετε την δύσκολη θέση των πολιτικών.

Όπως είπε η Λούκα Κατσέλη στην οικογένεια της με δύο πολιτικούς θα υπάρχει απώλεια εισοδήματος 25.000 ευρώ.

Οπότε εμείς που χάνουμε μόνο 3 – 4 χιλιάρικα ας μην το κάνουμε θέμα.

Ο Αλογοδεντοβουλώνει είπε ότι το 2007 είχε προτείνει στον τότε καταλληλότερο να πάρει μέτρα για να σωθεί η οικονομία.

Να σας θυμίσω ότι αυτή ήταν η εποχή που η κυβέρνηση είχε κάνει πρόωρες εκλογές λέγοντας μας ότι είχε θωρακιστεί η οικονομία και θα ψηφίζονταν ο πρώτος πλεονασματικός προϋπολογισμός.

Άρα ο Αλογοσκούφης είναι ψεύτης στα σίγουρα. Είτε έλεγε ψέματα το 2007 είτε λέει τώρα. Το λέω ξανά μπας και το καταλάβει τι του λέω για να μου κάνει μήνυση. Είναι ψεύτης.

Η κόρη του Μητσοτάκη πάλι μας λέει ότι ήξερε τα χάλια της οικονομίας το έλεγε στον Κωστάκη αλλά δεν το είπε δημόσια για να μην πέσει η κυβέρνηση.

Δηλαδή προτίμησε την κρίση της Ελλάδας παρά την κρίση της ΝΔ. Όταν κάνει κόμμα να μην ξεχάσουμε να την ψηφίσουμε. Με τόσο ενδιαφέρον για το καλό της πατρίδας και των πολιτών είναι κρίμα να μην κυβερνήσει.

Εδώ θα μου πεις κάνει ότι κυβερνάει ο Γιωργάκης και ίσως στο μέλλον δούμε και τον Σφουγγαράκη...

Ο Παπακωνστατνίνου ομολόγησε ότι πλέον δεν είναι υπουργός αλλά απλός υπάλληλος που εκτελεί εντολές.

Είπε σε συνέντευξη του απαντώντας σε ερώτηση για το αν υπάρχει μια κόκκινη γραμμή στα μέτρα «Συζητώντας με την τρόικα την ίδια ερώτηση τους έκανα και εγώ. Συγγνώμη τους είπα, αλλά εσείς δεν μου είπατε ότι τα μέτρα που είχαμε ανακοινώσει το Μάρτιο ήταν αρκετά; Και μου απάντησαν ότι είχα δίκιο αλλά αυτό ίσχυε για 2 βδομάδες πριν».

Δηλαδή ο υπάλληλος ρώτησε τα αφεντικά (διευκρινιστικά) και τα αφεντικά του είπαν ότι άλλαξαν την απόφαση τους.

Σαν πολλά λεφτά δεν παίρνει για υπάλληλος; Υπάλληλος με μισθό υπουργού;
Αλλά θα μου πεις ότι ο άλλος υπάλληλος παίρνει μισθό πρωθυπουργού.

Από υπηρέτες του λαού, υπάλληλοι του Δουνουτού.

Ο Σαχινίδης δήλωσε ότι από τον Οκτώβριο ήξεραν ότι η μόνη εναλλακτική ήταν το ΔΝΤ… Πασοκιές.

Ο Ρουσόπουλος επιμένει ότι δεν είχε καμιά σχέση με τις ανταλλαγές Βατοπεδίου. Τον πιστέψαμε.

Ούτε υπάρχει και κανείς άλλος που να έχει σχέση με τις ανταλλαγές. Προβοκάτσια του διαόλου ήταν.

Δυο χρόνια θα χρειαστούν για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των αγορών η Ελλάδα. Αρκετός χρόνος για μια πτώχευση.

Θα μιλήσει λένε ο κουρασμένος. Τόσα χρόνια περιμένουν την παρέμβαση του, ακόμα δεν κουράστηκαν; Αλλά αν αποφασίσει να μιλήσει θα τα πει όλα με το όνομα τους. Θα μας εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια γιατί φέτος η Μπάρτσα δεν παίζει στο τελικό.

Μικρός Φωκίων

Νέα Ντοροκρατία

Πέσαμε από τα σύννεφα. Διεγράφη η Ντόρα από τη ΝΔ.
Τελικά αυτό το κόμμα έχει την αποστασία στο DNA του. Αν σκεφτεί κανείς ότι ο ιδρυτής της ΝΔ, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θείος του κουρασμένου, είχε αποστατήσει από την χώρα με το όνομα Τριανταφυλλίδης είναι φυσικό επακόλουθο οι αποστάτες να έχουν κυρίαρχο ρόλο.

Η ιστορία πάντως θα ολοκληρώσει την φάρσα της μόνο αν κλείσει ο κύκλος. Ο οποίος άνοιξε όταν ο Μητσοτάκης αποστάτησε από την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου και θα κλείσει όταν η κόρη του γίνει στέλεχος της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου γνωστότερου ως Γιωργάκη.

Γιατί η στήριξη είναι δεδομένη.

Η κόρη του Μητσοτάκη κατηγόρησε τον Αντώνη Σαμαρά ότι λειτουργεί με όρους πολιτικής κερδοσκοπίας. Ενώ η ίδια λειτουργεί με όρους χασοσκοπίας.

Πάντα χωρίς υστεροβουλία.

Κατηγόρησε και την κυβέρνηση Καραμανλή. Αυτή τι ήταν; Απλά μια υπουργός.
Αλλά ήθελε να παλέψει από μέσα γι΄ αυτό δεν τα έλεγε δημόσια.

Αυτό το κρατάμε. Σημαίνει ότι αφού δεν τα κατάφερε η επιλογή της ήταν αποτυχημένη. Οπότε στην επόμενη συνέντευξη της ας δηλώσει ότι η «αποτυχία είναι το μεγάλο της όπλο».

Κατά τα άλλα δεν αποκλείει την δημιουργία νέου κόμματος. Αλλά τι ελπίδες μπορεί να έχει η Νέα Ντοροκρατία;

Έκπληκτοι έμειναν κάποιοι από την αμεσότητα της διαγραφής των τριών πασόκων που ψήφισαν «Παρών». Δεν έχουν καταλάβει ότι η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ.

Ο Γιωργάκης πριν την απόφαση είχε αποσυρθεί στο γραφείο του για ένα τέταρτο. Ήταν αρκετός χρόνος για να πάρει με email τις οδηγίες των πραγματικών πρωθυπουργών. Της τρόικας.

Τελικά ψηφίστηκε από την βουλή ο μηχανισμός στήριξης των τραπεζών και των κρατών που έχουν ελληνικά ομόλογα. Έτσι, προς το παρών σώθηκε η παγκόσμια οικονομία.

Η Ελλάδα δυστυχώς είναι παράπλευρη απώλεια.

Τρέμουν τόσο πολύ παγκοσμίως για την πτώχευση της Ελλάδας που όλοι οι ηγέτες έχουν συνεχώς στραμμένα τα βλέμματα προς εμάς.

Εδώ μια τράπεζα κατέρρευσε και είχαμε παγκόσμια κρίση, φαντάσου τι θα γίνει αν πτωχεύσει μία ή δύο χώρες της Ε.Ε.

Χαζοί πιαστήκαμε. Έπρεπε αμέσως να μετατρέψουμε την χώρα σε τράπεζα ώστε όλα τα κράτη να μας δώσουν τα δισεκατομμύρια που χρειαζόμαστε. Όπως έκαναν και με τις τράπεζες. Και θα μας τα χάριζαν κιόλας.

Ο Σαμαράς βέβαια αποδεικνύεται άλλος ένας συνεπέστατος πολιτικός. Στην ασυνέπεια του.
Καλά τον κατηγορώ άδικα. Ήθελε τον μηχανισμό στήριξης αλλά χωρίς τα μέτρα. Και εγώ ήθελα να πιάσω το τζόκερ χωρίς να παίξω ούτε ένα δελτίο.

Τα νέα μέτρα πότε θα ανακοινωθούν; Πριν ή κατά την διάρκεια των μπάνιων του λαού;
Που φέτος θα γίνουν στην μπανιέρα.

Μικρός Φωκίων

Είχε αγώνα εχθές

Η επόμενη μέρα είναι συνήθως πιο δύσκολη. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα λόγια είναι φτωχά.

Και μόνο όσοι έχουν συνηθίσει να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες μιλάνε. Και μάλιστα πολύ. Είτε από τα έδρανα της βουλής, είτε από την τηλεόραση, είτε από κάποιο μπαλκόνι.

Πόσο δύσκολο άραγε θα ήταν στην χθεσινή συνεδρίαση της βουλής να ψελλίσουν ένα συγγνώμη και να αναβάλλουν την συζήτηση για την παιδεία.

Τόσα χρόνια του πεταματού είναι η παιδεία ας έπαιρνε μια αναβολή η σωτηρία της. Να έδειχναν ότι ξέρουν να παριστάνουν τους θλιμμένους.

Αλλά τι να πεις…

Άρχισαν όμως να προσπαθούν να κερδίσουν πολιτικά οφέλη… μάλλον δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι πλέον στα μάτια των πολιτών αυτά μοιάζουν σαν κακοπαιγμένη παράσταση άλλων εποχών.

Παρόμοια κακοπαιγμένη παράσταση είναι και η προσπάθεια που κάνουν μαζί με τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια να κατηγορήσουν τα κόμματα της αριστεράς, πότε το ΣΥΡΙΖΑ πότε το ΚΚΕ, για τις μολότοφ.

Ο στόχος είναι προφανέστατος. Να επιβληθεί εθνική σιωπή.

Αλλά ας μην είμαστε κακόψυχοι. Ο Γιωργάκης μας καταλαβαίνει και μας συμπονάει. Και αν κάποτε γίνει πρωθυπουργός θα άρει τις αδικίες που έχει επιβάλλει ετούτη η κυβέρνηση.

Και θα απολαύσουμε την πράσινη ανάπτυξη και τον σοσιαλισμό.

Πρόταση έκανε ο Σαμαράς να γίνουν 200 οι βουλευτές. Σου λέει μπορεί μέσα στους 100 λιγότερους να είναι και η Ντόρα.

Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι με αυτά τα μέτρα θα σωθεί η Ελλάδα; Ότι δεν θα πτωχεύσουμε (και επισήμως);

Αν υπάρχει ας το ξανασκεφτεί. Το είπε ο ίδιος ο υπουργός. Τι είπε; Σε ένα από τα κανάλια που έδωσε συνέντευξη είπε το εξής: «Πολλοί λένε ότι με τα μέτρα αυτά η Ελλάδα το μόνο που θα πετύχει είναι να αναβάλλει την πτώχευση για τρία χρόνια. Δηλαδή τι θέλουν αυτοί; Να πτωχεύσουμε τώρα;».

Δεν είπε τι μ…..ς λέτε. Με τον μηχανισμό στήριξης η Ελλάδα εξασφάλισε την σωτηρία της και όλα θα είναι μια χαρά μετά από 3, 5 χρόνια. Αλλά ουσιαστικά επιβεβαίωσε ότι σε τρία χρόνια πάμε για φούντο.

Και λογικό είναι. Η Ελλάδα μετά από τρία χρόνια και για μια τριετία θα θέλει περίπου 200 δις για να ξεχρεώσει το τωρινό δάνειο και κάτι προηγούμενα. Που θα τα βρει;

Αλί, αλί και τρισαλί…

Το δίλημμα κύριοι είναι ξεκάθαρο. Θέλετε να πεθάνετε με τυφεκισμό ή από ασιτία;

Εχθές στα Εξάρχεια η αστυνομική βία και αυθαιρεσία ήταν απίστευτη. Μέχρι και σε σπίτια μπήκαν και πλάκωναν γυναίκες στο ξύλο. Όπως έγινε με την γυναίκα του μουσικού. Αν δεν κάνω λάθος είχε δημιουργήσει μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο τους «Συνήθεις ύποπτους». Οπότε να μην πάνε στο σπίτι του;

Κάποιοι προπαγανδιστές προσπαθούν να περάσουν μια παράλογη λογική. Λένε ότι χθες είχαμε νεκρούς η αυθαιρεσία και η βία των αστυνομικών μας πείραξε;

Είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Πώς να το κάνουμε; Και το να ψάχνεις τους ένοχους είναι άλλο από το να σπας πόρτες κατοίκων και να σπας χέρια γυναικών.
Μην εκμεταλλευόμαστε τις καταστάσεις για να τα ισοπεδώσουμε όλα.

28000 για κουρτίνες πλήρωσε υπουργός του κόμματος των νοικοκυραίων. Προφανώς τον ενοχλούσε το άπλετο φως που έπεφτε στα σκάνδαλα.

Θα διαγράψει ο Αντώνης την Ντόρα που είναι στρατιώτης του κόμματος;
Αν δεν το μάθω δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ.

Μικρός Φωκίων

Να τιμωρηθεί ο ανάδρομος Ερμής

Μεγάλη πασοκιά ήταν η δήθεν μάχη για να σωθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα.

Ήθελαν οπωσδήποτε μια επιτυχία και έφτιαξαν μαϊμού πρόβλημα.

Σε λίγο θα μας πουν ότι ο Γιωργάκης δεν έχει έρπη στα χείλη αλλά είναι το σημάδι από μια αδέσποτη μπουνιά που έφαγε κατά την διάρκεια της μάχης.

Τα νέα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι:
Δήμευση όλων των περιουσιών που δεν δικαιολογούνται από τα δηλωθέντα εισοδήματα. Στην φυλακή και δήμευση των περιουσιών όσων με τις πράξεις τους ζημίωσαν το ελληνικό δημόσιο.

Φορολόγηση των κερδοφόρων τραπεζών και εταιρειών με τον ανώτατο συντελεστή.
Πάγωμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων για την επόμενη πενταετία.

Μείωση των μισθών των υπουργών και βουλευτών οι οποίοι μιας και ο σκοπός τους είναι απλά να προσφέρουν και όχι να βολευτούν η αμοιβή τους καθορίζεται στον ποσό που αντιστοιχεί στο κατώτατο μισθό.

Μείωση του ΦΠΑ για να υπάρξει κίνηση στην αγορά.

Έκτακτη φορολόγηση της εκκλησίας.

Τα λεφτά από την πράσινη τακτοποίηση θα πάνε στο πράσινο ταμείο. Και από εκεί στο ταμείο του ΔΝΤ.

Αυτή η κυβέρνηση έχει εφτά μήνες ζωής και έχει πάρει τρία πακέτα μέτρων. Κάθε δίμηνο και πακέτο. Σαν πολύ δεν είναι να την αφήσουμε να εξαντλήσει την τετραετία;

Ας ετοιμαστούμε. Τον Ιούλιο θα κόψουν τον 11ο και τον 12ο μισθό.

Ρε κατακαημένε συνταξιούχε. Άρχισες να αναπολείς το κουλουράκι που σου έδινε ο κινέζος και ο κουρασμένος. Ο αντιεξουσιαστής όχι μόνο σου πήρε πίσω το κουλουράκι αλλά και το τυράκι.

Ο πρωθυπουργός μας κάτι ήξερε όταν έλεγε ότι είναι αντιεξουσιαστής. Αφού την εξουσία θα την έδινε στην τρόικα.

Να αυτοδιαλυθούν, είπε ο Κωνσταντόπουλος, τα κόμματα και να δημιουργηθούν ξανά. Δηλαδή αν ο Αλογομαςκατέστρεψε και ο Παπαντωνίου θα είναι στα κόμματα «Νέα Καταστροφή» και «Χέρι χέρι με το ΔΝΤ» θα αλλάξει κάτι;

Ο Αλογοαπυθμενοθράσος είπε ότι οι υπουργοί οικονομικών δεν έχουν καμία ευθύνη για την οικονομική καταστροφή.

Ναι, φταίει ο ανάδρομος Ερμής.
Να τιμωρηθούν όσοι είναι οι υπεύθυνοι λένε διάφοροι πολιτικοί. Αλλά μένουν στα λόγια. Πιστεύω ότι αν ζητήσουν την βοήθεια του λαού με μεγάλη ευχαρίστηση θα τους έδιναν γερό σκοινί.

Έλληνες υπομονή. Άλλα πέντε πακέτα μέτρων έμειναν και μετά θα χρεοκοπήσουμε να ησυχάσουμε.

Τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται. Είναι ακόμα χειρότερα.

Μικρός Φωκίων

Προσκυνώντας τις αγορές

Την μοναξιά της εξουσίας νιώθει ο Γιωργάκης. Εμείς πάλι νιώθουμε την μοναξιά των αγγουριών.

Κατά 30% τουλάχιστον πιο φτωχοί θα γίνουμε. Για να αβγατίσουν τα κέρδη τους οι αγορές, οι τράπεζες και οι βιομηχανίες όπλων.

Τα λεφτά τα έφαγαν λίγοι. Και τον λογαριασμό το πληρώνουν πολλοί. Αυτό λέγεται κοινωνική δικαιοσύνη. Θα ήταν άδικο να τα έτρωγαν πολλοί και να πλήρωναν λίγοι.

Αυτοί που τα έφαγαν δεν θα πληρώσουν φυσικά. Δεν γίνεται να κάνουν όλες τις δουλειές οι ίδιοι άνθρωποι. Και να τρων και να πληρώνουν. Είναι κοινωνικά δίκαιο να μοιράζονται οι δουλειές.

Προσπαθούν να μας πείσουν να είμαστε ευτυχισμένοι που θα πεθάνουμε για να σωθούν οι τράπεζες.

Οι οποίες όχι μόνο δεν πληρώνουν, όχι μόνο θα πάρουν και επιπλέον βοήθεια, έχουν και κέρδη.

Για νομιμότητα μιλάνε κάτι βολεμένοι λέγοντας ότι η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία και θα πρέπει να σεβόμαστε τις αποφάσεις της.

Η κυβέρνηση λένε κρίνετε στο τέλος της θητείας της. Μόνο που την κυβέρνηση του Γιωργάκη δεν θα μπορέσουμε να την κρίνουμε σε 3,5 χρόνια. Δεν θα ζούμε μέχρι τότε.

Αυτό κάναμε και με την κυβέρνηση του Κωστάκη, την κρίναμε στις εκλογές και είδατε τι μας έχει κάνει.

Βγαίνουν κάποιοι και τα βάζουν με τον Σμαΐλη του ΚΚΕ που είπε ότι δεν συμφωνούν με το σύνταγμα.

Δηλαδή δεν ακολουθούν το ρητό «σφάξε με αγά μου να αγιάσω».

Τα μέτρα είναι απίστευτα. Γιατί να είναι υποχρεωμένοι να τα δεχθούν αδιαμαρτύρητα οι εργαζόμενοι;

Επίσης με εκνευρίζει το επιχείρημα ότι ο Αλαβάνος δεν μπορεί να μιλάει για τον φτωχό αφού αυτός είναι πλούσιος.

Δεν στεκόμαστε στο αν έχει δίκιο ή όχι αλλά στο αν έχει μεγάλη περιουσία. Τουλάχιστον αυτός τα έχει από κληρονομιά.

Ας δούμε επιτέλους την ουσία και να μην λειτουργούμε με το θυμικό.

Πάλι ο Μητσοτάκης στο MEGA. Αφού τον έχουν εκεί γιατί δεν τον ρωτάνε και κάτι χρήσιμο; Πως είχε καταφέρει επί γερμανικής κατοχής (Α΄ περίοδος επί Χίτλερ) και έτρωγε τρία πιάτα φασολάδας από τα συσσίτια ώστε να το εφαρμόσουμε και εμείς επί της νέας γερμανικής κατοχής (Β΄ περίοδος επί Μέρκελ).

Ο οποίος έχει μια μανία να τα παίρνει όλα επί τρία. Από τα πιάτα της φασολάδας έως τις συντάξεις.

Να μειωθούν οι βουλευτές από 300 σε 200 λένε κάποιοι. Επικοινωνιακό μέτρο θα είναι. Αφού έτσι κι αλλιώς δεν αποφασίζουν αυτοί ας μειωθούν σε 3. Αρκούν για να βγάζουν σε φωτοτυπίες τις αποφάσεις της τρόικας.

Είναι τόσο παράλογα τα μέτρα που θα μας πάρουν που ακόμα και οι εργοδότες διαφωνούν.

Πως ακριβώς λέγεται ο αστεροειδής που έχει νερό; Λέω να την κάνω προς τα εκεί σιγά – σιγά.

Πάει και το επίδομα αλληλεγγύης. Μας το έφαγε η Μέρκελ.
Ωραία αναδιανομή πλούτου έκανε ο Γιωργάκης. Τα πήρε από τους πλούσιους για να τα δώσει σε άλλους πλούσιους.

Και βουλιάξαμε και πνιγήκαμε και μας έφαγαν τα όρνια.

Εντάξει με έπεισαν. Τώρα πια ξαναγεννιέται η ελπίδα, είπε και ο επίτιμος. Αν μας έκαναν απευθείας ευθανασία θα ήταν σίγουρα πιο αισιόδοξα τα πράγματα.

Θα σωθεί λένε η Ελλάδα. Κάτι όμως δεν μου πάει καλά. Θα πάρουμε 140 δις τα οποία πρέπει να τα επιστρέψουμε σε τρία χρόνια. Μαζί με προηγούμενα χρέη θα θέλουμε τότε περίπου 70 δις το χρόνο για μια τριετία. Που θα τα βρούμε τότε τα λεφτά;

Μήπως τελικά δεν θα σωθεί η Ελλάδα αλλά μας δίνουν μια παράταση για λίγο ώστε να προλάβουμε να γράψουμε την διαθήκη μας;

Μικρός Φωκίων

Ομόλογα προς ανακύκλωση

Πάνω από τις 1000 μονάδες έφτασαν τα spread. Μάλλον μας κάνουν πλάκα. Μας συμφέρει να βγάλουμε πιστωτική κάρτα παρά να δανειστούμε από τις αγορές.

Και τι στο διάολο θα κάνουν οι αγορές στην Ελλάδα αφού δεν θα έχουμε σάλιο για να αγοράζουμε;

Ακόμα και ο ΣΕΒ διαφωνεί με την περικοπή δύο μισθών. Κάθε νοήμων άνθρωπος καταλαβαίνει ότι αν μειώσεις κατά 20% το εισόδημα των μισθωτών η αγορά θα βαρέσει κανόνι.

Γιατί ο 13ο μισθός μαζί με τον 14ο μισθό, το πάγωμα των αυξήσεων των μισθών και ο πληθωρισμός κάπου στο 20% βγάζουν το νούμερο. Της πραγματικής αγοραστικής δύναμης.

Το δύναμης μη το δένετε και κόμπο. Αδυναμίας είναι το σωστό.

Σκουπίδια είναι πλέον τα ελληνικά ομόλογα. Το κακό είναι ότι στην ανακύκλωση εκτός από τα ομόλογα θα πάνε και τους Έλληνες πολίτες.

Όχι όλους βέβαια. Πάντα κάποιοι γλιτώνουν… Τα λαμόγια!

Ευτυχώς που υπάρχει και η ΝΔ και ξεφεύγουμε λιγάκι από το ομαδικό ψυχοπλάκωμα που μας έχει βρει με το ΔΝΤ και τα συνεταιράκια του.

Διέγραψαν το πιο γλυκό κομμάτι του εαυτού τους. Τον Παυλίδη.

Πάει ένα βαρίδι. Αν και εδώ που τα λέμε το να πηγαίνουν απλά στο σπίτι τους είναι ένα αίτημα παρωχημένο.

Άσε που έχουν αρχίσει διάφοροι από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να λένε «συγγνώμη στον ελληνικό λαό» για την κατάσταση που μας έχουν φέρει.
Δεν θέλουμε την συγγνώμη σας. Τα λεφτά θέλουμε.

Ξεκίνησαν οι φήμες για πρόωρες εκλογές που θα γίνουν μαζί με τις δημοτικές.
Οι ψηφοφόροι για άλλη μια φορά θα είναι σε δίλλημα ανάμεσα σε δύο υποψήφιους. Το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα.

Νέα, ακόμα πιο σκληρά μέτρα θα μας πάρει ο Παπακωνσταντίνου. Αυτά δεν είναι μέτρα. Είναι χιλιόμετρα.

Συμβουλές δίνει ο Αλογομαςκατέστρεψε και ο Παπαντωνίου για το πώς θα βγούμε από την κρίση. Βέβαια οι ίδιοι έχουν ειδικευτεί σε άλλον τομέα.

Πώς να δημιουργηθεί η κρίση.

Σε δημοσκόπηση που έγινε 1 στους 3 πιστεύει ότι από την κρίση μπορεί να μας βγάλει μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ- ΛΑΟΣ.

Δηλαδή να οδηγήσουν το κοπάδι οι συνασπισμένοι λύκοι.

Κοίτα να δεις που τελικά δεν θα τον γλυτώσουμε τον Βγενό. Θα αγοράσει την προβληματική Ελλάδα και θα την συγχωνεύσει με την Πορτογαλία και το πακέτο θα το πουλήσει στην Γερμανία.

Τώρα που έχουμε τόσο μεγάλο πρόβλημα η κυβέρνηση αποφάσισε να παγώσει τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς για καμιά πενταετία…

Και μετά ξύπνησα.

Κωνσταντίνος Καραμανλής, Γιώργος Ράλλης. Κώστας Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου, Γιώργος Αλογοσκούφης, Γιώργος Παπακωσταντίνου, Γιώργος Καρατζαφέρης….
Μήπως να απαγορευτεί να ασχολούνται με τα κοινά όσοι λέγονται Κώστας και Γιώργος;

Μικρός Φωκίων

Προσοχή, ήρθαν οι εξωγήινοι!

Έχουν ξαμοληθεί δεξιά και αριστερά τα παπαγαλάκια για να μας πείσουν πόσο καλό θα μας κάνει το ΔΝΤ.

Πρώτον θα διώξει χιλιάδες συμβασιούχους και δημόσιους υπάλληλους ώστε να έχουμε 25% - 30% ανεργίας ώστε οι καλοί επιχειρηματίες να έχουν πληθώρα υποψήφιων για να διαλέξουν τους καλύτερους.

Δηλαδή αυτούς που αντί για μισθό θα δέχονται να δίνουν χρήματα στους εργοδότες για να δουλεύουν.

Δεύτερον θα γίνουμε επιτέλους Ευρωπαίοι. Δεν θα έχουμε, ούτε του δημοσίου ούτε του ιδιωτικού τομέα, δεκατρείς και δεκατέσσερις μισθούς.

Εντάξει μπορεί οι μισθοί μας να είναι στο 1/3 των υπόλοιπων ευρωπαίων αλλά του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν σηκώνει. Μόνο τα βάρη που δημιούργησαν οι υπηρέτες του λαού.

Στο παραπάνω θα υπάρχει βέβαια και η εξαίρεση στους υπαλλήλους της βουλής, οι οποίοι εκτός από τους 16 -17 μισθούς, λόγω έλλειψης αντικειμένου που θα τους δημιουργήσει κατάθλιψη θα παίρνουν και το επίδομα ψυχιατρικής συνδρομής.

Επίσης οι εργασιακές σχέσεις θα γίνουν επιτέλους σοσιαλιστικές. Γιατί ο επικεφαλής του ΔΝΤ και ο Γιωργάκης είναι σοσιαλιστές.
Έτσι δεν θα υπάρχουν αποζημιώσεις στις απολύσεις γιατί καλομαθαίνουν οι απολυμένοι και αναζητούν μόνιμα την απόλυση. Δεν θα υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις. Θα πηγαίνει ο εργαζόμενος στον εργοδότη και θα διαπραγματεύεται μόνος του τον μισθό του…

Και θα παίρνει κάτι λιγότερο από το επίδομα αφέλειας.

Εξάλλου τι σημαίνει συλλογική σύμβαση; Ανήλικοι είναι οι εργαζόμενοι να θέλουν κηδεμόνα που θα κανονίζει τους κατώτατους μισθούς;

Δεν θα υπάρχουν κατώτατοι μισθοί. Αλλά ούτε ανώτατοι. Η πρώτη κατηγορία αφορά τους απλούς μισθωτούς και η δεύτερη αφορά τους κολλητούς της εξουσίας.

Η Ελλάδα έχει τους πιο ακριβοπληρωμένους κλητήρες. Ανήκουν στην μαφιόζικη οργάνωση που ονομάζεται κυβέρνηση.

Οι περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν πλέον ότι ο τέως καταλληλότερος ήξερε που πάει το πράγμα και γι΄ αυτό την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.

Όσοι είχαν μια στάλα πολιτική σκέψη το πίστευαν αυτό από το 2007. Μόνο που τότε ήταν μειοψηφία.

Ο μόνος τρόπος για να ανασάνει η Ελλάδα, λένε οι ειδικοί, είναι να υπάρξει ανάπτυξη. Με το ΔΝΤ όμως θα έχουμε ύφεση.

Οπότε ας ετοιμάσουμε τα κόλλυβα.

Ναι φταίνε οι πολιτικοί για την κατάντια της Ελλάδας. Όμως ας δούμε και τον εαυτό μας στον καθρέφτη.

Γιατί είμαι σίγουρος ότι στις επόμενες εκλογές πάλι το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ θα είναι στην κυβέρνηση;

Καλά, θα τιμωρήσουμε τα βαρίδια των κομμάτων. Λες και είναι θέμα κάποιων προσώπων.

Ένα λαμόγιο δεν ψηφίσουμε δέκα βγαίνουν.

Και κάποτε ας σκεφτούμε τι σημαίνει η πολιτική και οικονομική φιλοσοφία τους…

Θα μας την πέσουν οι εξωγήινοι, είπε ο φυσικός Χόκινγκ. Μπορεί να είναι κορυφαίος φυσικός αλλά έχει πιαστεί αδιάβαστος. Μας την έχουν πέσει χρόνια τώρα.

Δείγματα μπορεί να δει στην ελληνική βουλή.

Αυτό που δεν μας είπε ο Χόκινγκ είναι αν οι επικίνδυνοι εξωγήινοι είναι νεοφιλελεύθεροι ή σοσιαλιστές. Για να ξέρουμε τον βαθμό επικινδυνότητας.

Ο Γιωργάκης ήθελε να μοιάσει στον πατέρα του. Μόνο που τον πρόδωσε λίγο η δυσκολία του στην γλώσσα. Έτσι ενώ ο Αντρέας είχε πει «Βυθίσατε το Χόρα» ο Γιωργάκης έχασε λίγο το σωστό άρθρο και λέει «Βυθίσατε τη χώρα».

Μικρός Φωκίων