Τι να ψηφίσω και γιατί;

Δεκάδες κόμματα δύο πολιτικές θα έλεγε το ΚΚΕ. Είναι έτσι; Θα προσπαθήσω με τον δικό μου υποκειμενικό τρόπο να παρουσιάσω όλα τα κόμματα ή για να ακριβολογώ τα περισσότερα κόμματα δίνοντας το δικό μου στίγμα ως τροφή σκέψης. Εξαρχής να επαναλάβω ότι δεν είμαι αντικειμενικός καθώς αντικειμενικότητα δεν υπάρχει ούτε καν στην φράση "Σήμερα έβρεξε".   Είναι ένα μεγάλο κείμενο αλλά διαβάστε το, για να μην λέτε μετά "δεν ήξερα τι ψήφισα". Πάμε λοιπόν.

Νέα Δημοκρατία.

Πρόκειται για ένα δεξιό κόμμα. Επί Σαμαρά έγινε ακροδεξιό και ακραία νεοβάρβαρο. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την ελευθερία στο κεφάλαιο να συνθλίβει τα πάντα. Μην μπερδεύεστε από τον όρο "ελευθερία". Δεν αναφέρεται στην ατομική ελευθερία ή στην ελευθερία λόγου ή στην ελευθερία επιλογών. Αναφέρεται στην πολιτική κατάσταση όπου το κράτος δεν επεμβαίνει καθόλου για να υποστηρίξει ή να στηρίξει τους πιο αδύναμους και αφήνει ελεύθερους τους δυνατούς να κάνουν ότι θέλουν.

Η ΝΔ δεν είναι απλά μια ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη αλλά και μνημονιακή. Τι είναι όμως το μνημόνιο; Αν το πάρουμε στην κυριολεξία της λέξης είναι μια συμφωνία που έχει υπογραφεί μεταξύ τρόικας και Ελλάδας. Στην ουσία όμως τι είναι; Είναι μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή που έχει κάποια αποτελέσματα. Μεγάλη ανεργία, ελάχιστοι μισθοί, κανένα εργατικό δικαίωμα, συντάξεις των 280 ευρώ, ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, παράδοση της εθνικής κυριαρχίας κλπ. Όταν λοιπόν μιλάμε για μνημόνιο εννοούμε την πολιτική επιλογή και όχι την κυριολεξία μιας λέξης. Γιατί μπορεί η συμφωνία να έχει κάποιο χρονικό τέλος (απροσδιόριστο προς το παρών) αλλά η εφαρμοζόμενη πολιτική συνεχίζεται και πέρα από το τέλος της σύμβασης.

Οπότε η ΝΔ είναι ένα καθαρά μνημονιακό κόμμα, έχει στο DNA της την πολιτική υπέρ των δυνατών. Απλά με το μνημόνιο δίνει το άλλοθι στον εαυτό της ώστε να μην κρατάει ούτε τα προσχήματα.

Οπότε όποιος επιλέγει ΝΔ επιλέγει την

στήριξη των δυνατών, την ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων, την μνημονιακή πολιτική όπως την ζήσαμε μέχρι σήμερα. Ακόμα και αν για λόγους τακτικής κάνει κάποιες δήθεν φιλολαϊκές προτάσεις αυτές είναι μικρής εμβέλειας και με στόχο την παραπλάνηση μέρους των ψηφοφόρων, γιατί παρόλη την ακροδεξιά της πολιτική για λόγους ευρωπαϊκής ευπρέπειας αναγκάζεται να δέχεται τις εκλογές και το εκλογικό αποτέλεσμα.

ΠΑΣΟΚ

Ποιο ΠΑΣΟΚ; Επί της ουσίας όλα τα πασοκ ίδια είναι. Μπορεί για άλλους να είναι κάποια πρόσωπα περισσότερο αντιπαθή αλλά επί της ουσίας δεν έχουν να προτείνουν κάτι διαφορετικό.

Το Πασοκ, μετά τα πρώτα 2 χρόνια της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου άρχισε να γίνεται ένα δεξιό κόμμα. Με μια διαφορά από την ΝΔ. Δεν είχε τις υστερίες της ΝΔ προς ότι αριστερό. Είχε μάλιστα κατανοήσει ότι το νομιμοποιημένο ΚΚΕ ήταν πλέον ακίνδυνο καθώς όποιος παίζει με τους κανόνες γίνεται και ο ίδιος κανόνας,  και το ΠΑΣΟΚ είχε καταφέρει με την αριστερή ορολογία να κάψει και τον σοσιαλισμό και το ΚΚΕ.

Οπότε μπορούσε να γίνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δεξιά χωρίς όμως να απεμπολεί την ανατολή… τα ρουσφέτια, το κομματικό κράτος κλπ.

Ως σύγχρονη δεξιά, είχε κατανοήσει ότι πρέπει να δίνει και κανένα κόκκαλο στους εργαζόμενους και πολλά κόκκαλα στους στυλοβάτες της κυβέρνησης του ώστε τα μεγαλοστελέχη να καρπώνονται την υπεραξία των κλοπιμαίων από το μεγάλο κεφάλαιο.

Κατά την μνημονιακή εποχή το ΠΑΣΟΚ έσυρε πρώτο το χορό της νεοφιλελεύθερης πολιτικής χωρίς να μπορεί να κρατήσει τα προσχήματα. Γι΄ αυτό και έφτασε μέσα σε 2 χρόνια από το 44% στο 13%. Ενώ η ΝΔ με την ίδια πολιτική έφτασε από το 34% στο 19% και μετά στο 26%. Πολλοί ψηφοφόροι πίστευαν ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν κεντροαριστερό κόμμα και ξαφνιάστηκαν όταν είδαν την αλήθεια. Το Πασοκ ήταν και είναι ένα δεξιό κόμμα. Και πλέον χωρίς την ευφυΐα των προηγούμενων ετών.

Και μην σας ξεγελά η διάσπαση του. Έχουν ασπασθεί την δεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική και απλά προσπαθούν να μας κοροϊδέψουν με αριστερή φρασεολογία. Οπότε αν κάποιος επιλέξει πασοκ επιλέγει στην ουσία την εξακολούθηση της μνημονιακής πολιτικής και τον Μπένι ως αντιπρόεδρο.

ΚΙΔΗΣΟ
Το πασοκ με αρχηγό τον αντιεξουσιαστή Γιωργάκη. Ο Γιωργάκης αρέσκεται σε μια φρασεολογία που θυμίζει αριστερά αλλά ποιόν πείθει τελικά; Δεν διαφέρει σε τίποτα από το πασοκ. Αν είχε κάποια διαφορά θα την έδειχνε στα χρόνια της συγκυβέρνησης με την ΝΔ. Στήριξε τα πάντα σιωπηλός. Οπότε δεν χρειάζεται επιπλέον ανάλυση, δες πασοκ και θα καταλάβεις.

Ποτάμι

Το ποτάμι από την πρώτη στιγμή πήρε θέση. Έχει πολιτική άποψη παρόλο που υπάρχουν φωνές που λένε για ένα θολό ποτάμι χωρίς στίγμα. Είναι ένα κόμμα που στηρίζει το μνημόνιο, δηλαδή τις μνημονιακές πολιτικές, δηλαδή τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που έχει μαζέψει μνημονιακούς πολιτικούς ούτε η άποψη του αρχηγού ότι δεν πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί!!!!

Πλασάρεται ως θολό για να έχει την δυνατότητα να συγκυβερνήσει με όποιον νάναι. Και το λένε μόνοι τους. Και αυτοί που θέλουν μνημονιακή πολιτική και αυτοί που θέλουν αντίθετη πολιτική είναι το ίδιο!!! Βασικά το ποτάμι θα ήθελε να είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ ώστε να συγκυβερνήσει με άνεση. Άλλα αν είναι ο συριζα δεν θα έλεγε όχι ώστε να μπορεί να βάζει τρικλοποδιές στον συριζα. Βέβαια παράλληλα θα του δώσει το άλλοθι για τις κωλοτούμπες, αλλά αυτό είναι κεφάλαιο του συριζα. Οπότε επιλέγοντας ποτάμι επιλέγεις νδ, επιλέγεις πασοκ, επιλέγεις ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική. Είναι σαν μια δημαρ με σακίδιο. Και περισσότερο απολιτίκ. Το κακό είναι ότι παρόλο που έχει πλήρως αποκαλυφθεί ο ρόλος τους και οι μνημονιακές επιλογές του, υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι εκφράζει κάτι το νέο και το διαφορετικό. Μνημόνιο που τους κούναγε. Το ποτάμι είναι ένα κόμμα μιας χρήσης, όπως το ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΑΡ.

ΔΗΜΑΡ

Ξεπέρασαν κάθε όριο γελοιότητας οπότε αν βρούνε την ψήφο του κυρ φώτη πολύ θα τους είναι. Δεν αξίζει να ασχοληθεί κάποιος παρά σε ένα άλλο θέμα. Απλά πρόκειται για ένα πασοκ που ντράπηκε να το πει καθαρά.  Το αριστερά στην δημαρ όπως όλοι έχουν καταλάβει είναι το ίδιο όπως το σοσιαλισμός στο πασοκ.

ΛΑΟΣ

Η δεξιά δημαρ. Πρωτοπόρος στις μνημονιακές συνεργασίες. Είχε βλέψεις να έχει τον ρόλο μιας σοβαρής ακροδεξιάς, αλλά αυτός είναι ένας όρος αυτοαναιρούμενος. Δεν μπορεί να συνυπάρχει η σοβαρότητα και η ακροδεξιά. Ουσιαστικά δύσκολα θα μπορέσει να μαζέψει τα απομεινάρια της ακροδεξιάς. Ο Μαυροτζαφέρης είναι ένας μετρ της κωλοτούμπας και θιασώτης της ακραίας μνημονιακής πολιτικής και η δήθεν φιλολαϊκή του φρασεολογία έχει ως μοναδικό στόχο να ψαρέψει καμιά ψήφο που θα την εξαργυρώσει ως σωτήρας μας.

Χρυσή Αυγή

Η Χρυσή Αυγή είναι ένα καθαρά ναζιστικό κόμμα με άκρατο λαϊκισμό. Μόνο και μόνο που είναι ένα κόμμα που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες (εμείς οι χρυσαυγήτες και οι άλλοι) είναι αρκετός λόγος για να μην το προτιμήσει κανείς. Αλλά ακόμα και αν ξεπεράσουμε το μίσος αυτών των ανθρώπων για τους υπόλοιπους ανθρώπους (και δεν έχει να κάνει με τους ξένους, αυτοί είναι το άλλοθι τους για την παραπλάνηση που εφαρμόζουν) υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μην τους προτιμήσει κάποιος. Στην κοινοβουλευτική τους πορεία έδειξαν ότι είναι απλά όργανα που παριστάνουν τους νταήδες στους αδύναμους. Ακόμα και ο διάλογος που εμφανίστηκε με τον Μπρατάκο δείχνει ότι μια χαρά συνεργαζόταν με τον μνημονιακό Σαμαρά, αυτοί οι αντιμνημονιακοί. Επίσης δεν τους είδαμε ούτε μια φορά να παίρνουν το μέρος των εργαζόμενων, αντίθετα προώθησαν όσο μπορούσαν τους μισθούς των 400 ευρώ (μόνο για Έλληνες βεβαίως βεβαίως, ζήτω οι ελληνικές αλυσίδες). Υποστήριξαν με πάθος τα εφοπλιστικά συμφέροντα, δείχνοντας ότι πάντα τα ακροδεξιά κόμματα έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με το μεγάλο κεφάλαιο. Το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί η χρυσή αυγή είναι πόνος, εμφύλιος πόλεμος, διώξεις, θανάτους. Αυτά στον λαό. Στους πλούσιους μπορεί να υποσχεθεί ότι θα έχουν παλικαράδες που θα μαντρώνουν όποιον δεν δεχθεί να είναι σκλάβος. Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται με αισχρή ακρίβεια ας μάθουμε όλοι τι και πως έγινε στην Γερμανία με την ακροδεξιά. Και τελικώς τίνος τα συμφέροντα υπεράσπισε η ακροδεξιά. Το ρόλο των ΜΜΕ δεν το εξετάζω εδώ είναι άλλο κεφάλαιο. Ούτε τον ρόλο των μνημονιακών πολιτικών. Ας σκεφτούμε μόνο: για να δώσει τέτοια ώθηση στην χρυσή αυγή το σύστημα πασοκ - νδ - μμε σημαίνει κάτι. Το σίγουρο είναι ότι η χρυσή αυγή δεν αγωνίζεται για να έχει καλύτερες μέρες ο λαός αλλά για να έχουν καλύτερες μέρες οι ίδιοι.

ΑΝΕΛ

Το κόμμα του Καμμένου στα χρόνια της νεοδημοκρατικής πασοκικής διακυβέρνησης έχει δείξει μια σταθερότητα. Ίσως από ανάγκη. Ουσιαστικά είναι η δεξιά βερσιόν του αντιμνημονιακού χώρου.  Οι ΑΝΕΛ δεν παύει να είναι δεξιά. Αλλά μια δεξιά που αρνείται να ξεπουλήσει τα πάντα, που αρνείται την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική. Το κόμμα έχασε και την εκλογική του δύναμη και την βουλευτική του δύναμη. Για την εκλογική του δύναμη δεν θα ασχοληθώ εδώ. Για την βουλευτική του δύναμη να πω ότι ήταν απόλυτα βέβαιο ότι θα συμβεί. Όταν κατά βάση το κόμμα του είναι ένα κομμάτι της ΝΔ με τα σωστά ανταλλάγματα και την προσωπική προοπτική για τον καθένα είναι πανεύκολο να πηδήσουν ξανά στο κόμμα που τους εξέθρεψε. Κάτι Μαρκόπουλοι ήταν βεβαιότατο ότι θα διέλυαν τους ΑΝΕΛ.

Όσο για τον Καμμένο. Δεν ήταν κάποιος εκτός συστήματος. Μέρος του πολιτικού συστήματος που οδήγησε την χώρα στα βράχια ήταν. Υπουργός της ΝΔ ήταν. Και όσο αφορά το αντιμνημονιακό στυλάκι ας το δούμε πιο ψύχραιμα. Στο πρώτο μνημόνιο, όσο ήταν στην νδ που παρίστανε την αντιμνημονιακή, μπορεί να μην ψήφισε το μνημόνιο αλλά υπερψήφισε το 70% των μνημονιακών νόμων που είχε φέρει το πασοκ στην βουλή. Και το έλεγαν με περηφάνια τότε ως νεοδημοκράτες.

Τόσο καλούς φιλολαΪκούς νόμους έφερνε ο Γιωργάκης; Και τότε γιατί τον διώξαμε ρε παιδιά; Λοιπόν ο Καμμένος και οι υπόλοιποι τέως νεοδημοκράτες βουλευτές που τον ακολούθησαν στο πρώτο μνημόνιο είχαν ψηφίσει δεκάδες μνημονιακούς νόμους. Απλά κάποια στιγμή είπαν "δεν πάει άλλο"  Ίσως να το έκαναν και για να διασωθούν από την μοίρα των μνημονιακών.

Άρα, οι ΑΝΕΛ είναι θιασώτες μιας δεξιάς πολιτικής, αλλά όχι ακραίας νεοφιλελεύθερης και αυτό είναι που θα υπερασπιστούν. Είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με τον συριζα, αλλά για να παν που το τρένο;

ΚΚΕ

Το ΚΚΕ είναι πάντα σταθερό. Πιο σταθερό πεθαίνεις. Έχασε την μοναδική ευκαιρία να παίξει έναν σοβαρό ιστορικό ρόλο φοβούμενο να αναλάβει την όποια ευθύνη. Στις εκτιμήσεις του συνήθως πέφτει μέσα, έχει δίκιο σε πολλά από αυτά που λέει θεωρητικώς αλλά έχει και πολλά ελαττώματα.

Αρνείται να συμμετέχει σε ότι έχει να κάνει με μικρές νίκες υπέρ των αδυνάτων. Το όνειρο του είναι να γίνει από μόνη της μια επανάσταση και αυτό να αναλάβει σαν καλός πατερούλης να την οικειοποιηθεί. Φοβάται ακόμα και την σκιά του. Θα έλεγε κανείς ότι ενδιαφέρεται απλά να υπάρχει, έστω και σαν στοιχειώδες σωματίδιο, και όχι να είναι πρωτοπόρο, να γίνει ο μπροστάρης μιας ανατροπής.

Επίσης οι γραφειοκράτες του διώχνουν κάθε άνθρωπο που θα μπορούσε να πάει το κόμμα ένα βήμα πιο μπροστά. Το υποτίθεται προοδευτικό κόμμα είναι το απόλυτα συντηρητικό κόμμα. Που δεν ρισκάρει τίποτα.

Είναι ένα μονόχνοτο κόμμα που δεν θέλει να κάνει την διάκριση ανάμεσα στην τακτική και την στρατηγική.

Θα έπρεπε να δεχθεί την πρόταση του συριζα; Το 2012 οπωσδήποτε. Για να μην σου πω ότι θα έπρεπε το ΚΚΕ να πρότεινε αριστερή κυβέρνηση έχοντας την πρωτοπορία. Με σαφέστατους όρους και πρόγραμμα. Και αν ο σύριζα γινόταν δημαρ να αποχωρούσε. Τίμια. Και όχι με άμεσο  στόχο τον κομμουνισμό. Αλλά την δημιουργία μιας αριστερής προοπτικής.  Δικαιολογίες λέει πολλές.

Και τώρα; Τώρα δεν έχει το ηθικό ανάστημα να παίξει κάποιο ρόλο. Έχει δίκιο για το τι είναι ο συριζα. Αλλά δεν λέει τίποτα αυτό. Στην πράξη το κκε έδειξε ότι είναι ανύπαρκτο. Οπότε λογικά έχασε τους ψηφοφόρους του. Γιατί ο λαός δεν θέλει κάποιο κόμμα που να έχει δίκιο ή να κάνει καλές αναλύσεις. Θέλει πράξεις, θέλει αγώνα, θέλει ρίσκο, θέλει πρωτοπορία. Και το κκε δεν τα έχει.

ΣΥΡΙΖΑ

Θέλει να φέρει λέει την ελπίδα. Αλλά φοβάμαι πως θα φέρει απογοήτευση. Ο συριζα σύμφωνα με τον Τσίπρα είναι το τελευταίο ανάχωμα του συστήματος. Άρα, δεν θα έρθει να ανατρέψει ένα σάπιο σύστημα αλλά να το κρατήσει σε ζωή. Μάζεψε πασόκους, μάζεψε ακόμα και βουλευτές που είχαν ψηφίσει μνημόνιο…

Από τον Φεβρουάριο του 2012  είχα επισημάνει τις πρώτες αλλαγές στην φρασεολογία του συριζα που έδειχνε προς τα πού πάει. Ξεκίνησε από ένα αριστερό κόμμα που μέρα την μέρα πλησίαζε τη δημαρ, το πασοκ, τη νδ.

Η κατάργηση των μνημονίων έγινε επαναδιαπραγμάτευση. Το ευρώ δεν είναι τοτέμ έγινε πρώτα το ευρώ. Πλέον έχει γίνει τόσο δεξιό κόμμα που ακόμα και το πασοκ του Ανδρέα να μοιάζει με αριστερή πλατφόρμα.

Από την άλλη, παρόλο που πια ο συριζα υπόσχεται ελάχιστα και θα κάνει ακόμα λιγότερα, πολλοί ψηφοφόροι έχουν κλειδώσει το μυαλό τους και θέλουν να πιστεύουν ότι ο συριζα είναι σύριζα και όχι δημαρ. Και η πραγματικότητα θα φέρει μεγάλη απογοήτευση.

Ο συριζα όχι μόνο έχει βάλει νερό στο κρασί του αλλά μπορώ να πω ότι πλέον στο ποτήρι υπάρχει μόνο νερό. Οπότε είναι πολύ πιθανό νε έχει κάποιες επικοινωνιακές διευκολύνσεις από τους δανειστές. Αλλά μην περιμένεις εντυπωσιακά πράγματα.

Έχει γίνει ένα απόλυτο συστημικό κόμμα το οποίο θα μπορούσε να συνεργαστεί ακόμα και με την νδ. Αυτό το σενάριο δεν είναι καινούριο. Από τις εκλογές του 2012 είχε αρχίζει να συζητιέται αυτό το σενάριο. Υπάρχουν πολλοί που βλέπουν και δουλεύουν για μια τέτοια συνεργασία. Από την πλευρά του συριζα κρατάνε κάποια προσχήματα, από την πλευρά της νδ έγινε πιο φανερά. Σε πάνελ με Μεϊμαράκη - Δραγασάκη ο Μεϊμαράκης είπε πολλές φορές ότι η νδ θα στηρίξει το συριζα από την στιγμή που μιλάμε για μια νέα διαπραγμάτευση και οι Δραγασάκης στην αρχή το πέρασε έτσι και μετά σαν ραταπλάν προσπάθησε να ψελλίσει τις αντιρρήσεις του.

Για να κάνουμε το ρεζουμέ: ο συριζα είναι ένα απόλυτο συστημικό κόμμα, δεν θα κάνει τις μεγάλες ρήξεις, θα προσπαθήσει να διαχειριστεί την κρίση, θα κάνει κάποιες επικοινωνιακές κινήσεις αλλά μάλλον δεν θα μας βγάλει από την κρίση. Η οποία είναι ευρωπαϊκή. Και υπάρχουν δύο σημαντικά προβλήματα για να λυθεί η κρίση: η ευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας και το ευρώ.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Είναι ένα κόμμα χωρίς τις αγκυλώσεις του ΚΚΕ, που έχει σαφή πολιτική θέση ενάντια στο ευρώ, που ονειρεύεται μια αριστερή πολιτική. Δεν έχει όμως την δυναμική για να παίξει έναν πρωτεύων ή έστω δευτερεύων ρόλο στην παρούσα κατάσταση. Στην ουσία, κάποιος μπορεί να το επιλέξει επειδή συμφωνεί μαζί του πριμοδοτώντας όμως το πρώτο κόμμα!!! Από τα παράλογα του εκλογικού συστήματος

ΑΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Κάθε κόμμα και καημός, δεν θα τα αναλύσω όλα. Κάντε κάτι και εσείς. Απλά να σημειώσω ότι και γι αυτά τα κόμματα ισχύει ότι και για το ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ποσοστό τους από την στιγμή που δεν μεταφράζεται σε βουλευτικές έδρες πάει στο πρώτο κόμμα βοηθώντας το να κάνει αυτοδυναμία με μικρότερο ποσοστό.

ΛΕΥΚΟ

Το "Λευκό" σημαίνει ότι θέλω να συμμετέχω στις εκλογές αλλά δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να με εκφράζει. Στην πραγματικότητα, και με βάση τον εκλογικό νόμο, τα λευκά μπορεί να καταμετρώνται (παρέα με τα άκυρα!!!) αλλά δεν προσμετρούνται για το τελικό αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα το λευκό παίρνει ένα ποσοστό που δεν εκφράζεται σε έδρες, ακόμα και αν είναι πάνω από 3%. Αυτές οι έδρες που με βάση το ποσοστό αναλογούν πηγαίνουν απευθείας στο πρώτο κόμμα, μαζί με όλα τις έδρες που αναλογούν και στα κόμματα που δεν πιάνουν το όριο του 3%. Γι΄ αυτό όσο πιο μεγάλο είναι το ποσοστό που δεν εκφράζεται από έδρες τόσο μικρότερο ποσοστό θέλει το πρώτο κόμμα για να βγει αυτοδύναμο.

ΑΚΥΡΟ

Σημαίνει ότι δεν με εκφράζει η εκλογική διαδικασία και το λέει με το άκυρο ψηφοδέλτιο. Συμβολικά σας ακυρώνω. Στην ουσία, λειτουργεί όπως και το λευκό.

ΑΠΟΧΗ

Η αποχή μπορεί να γίνει συνειδητά, απέχω από μια διαδικασία ενός συστήματος που αρνούμαι ακόμα και να το νομιμοποιήσω με την παρουσία μου, αλλά μπορεί να γίνει και από πολιτική αδιαφορία. Ή για οικονομικούς λόγους ή για οποιοδήποτε λόγο. Πρακτικά όσο μεγάλη και αν είναι η αποχή δεν επηρεάζει το σύστημα. Ακόμα και το 40% να ψηφίσει οι 300 έδρες θα μοιραστούν με βάση τα έγκυρα.

Στην ουσία η αποχή πριματοδοτεί το πρώτο κόμμα, αλλά και τα υπόλοιπα. Αν δηλαδή το 20% της αποχής ψήφιζε μονοκούκι τον Φούφουτο, ο φουφουτος θα ήταν τρίτο κόμμα… το πρώτο κόμμα δεν θα είχε 35% αλλά 28% το δεύτερο δεν θα είχε 27% αλλά 21% και πάει λέγοντας.

Άρα με την αποχή δεν τιμωρούμε το σύστημα αλλά του δίνουμε οξυγόνο επικοινωνιακής νίκης.

ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Ιδού η απορία. Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. Δεν έχω μια πρόταση. Όμως θα θέσω κάποια δεδομένα. Δεν ψηφίζουμε κόμματα που είναι μνημονιακά είτε έχουν κυβερνήσει είτε όχι. Και δεν ψηφίζουμε και πολιτικούς που είναι μνημονιακοί ακόμα και αν έχουν στέγη σε άλλα κόμματα.

Επίσης κατά βάση δεν ψηφίσουμε πρόσωπα που είναι χρόνια στην πολιτική. Δεν μπορεί ένας πολιτικός που πίνει καφέ 20 χρόνια με κάποιον καθημερινώς να τον στείλει στην φυλακή… μόνο αν υπάρχουν σκοπιμότητες ύπαρξης του ίδιου του συστήματος. Νέοι πολιτικοί που να έχουμε τσεκάρει ότι έχουν γνώσεις, άποψη και τσαγανό.

Άντε, και καλή τύχη μάγκες!