Επιτέλους γίναμε και επισήμως δουλοπάροικοι. Αλλά νομίζουμε ότι οι αλυσίδες που έχουμε στα πόδια είναι ένα έξτρα δώρο των δανειστών μας.
Προσπαθώ να καταλάβω αν ζούμε σε φεουδαρχικό καθεστώς ή σε καθεστώς ασιατικής αυτοκρατορίας.
Το σίγουρο είναι ότι δεν ορίζουμε ούτε τις ζωές μας, ούτε τους μισθούς μας, ούτε τις εργασιακές συνθήκες.
Εδώ θα μου πεις δεν έχουμε κράτος θα έχουμε πολίτες;
Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις πετύχαμε να δώσουμε το ταμείο στην τρόικα και να παίρνει από εκεί τους τόκους και την επιστροφή δανείων.
Άντε γιατί είναι μπελάς να διαχειρίζεσαι το ταμείο. Και επειδή οι διαπραγματευτικές μας δυνατότητες είναι μεγάλες, καταφέραμε να μας δίνουν τα ρέστα για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις. Και παιδεία και υγεία…
Αν δεν περισσεύουν, οι πολίτες θα τρώνε κόκκινες γραμμές με πράσινη σάλτσα.
Αλλά γλιτώσαμε την άτακτη χρεοκοπία που θα μας οδηγούσε σε δραματική μείωση μισθών, συντάξεων, κοινωνικού κράτους…
Ενώ τώρα όλα θα γίνουν συντεταγμένα. Συντεταγμένα ο υπουργός θα βλέπει τι λεφτά έχουν περισσέψει από την τρόικα για τις συντάξεις και ανάλογα θα διαμορφώνει το ποσό της σύνταξης.
Και αν κάποιον μήνα δεν βγαίνει το ταμείο δεν πειράζει. Ο συνταξιούχος θα τρώει συντεταγμένη χρεοκοπία. Αλλά, μην