Σημείωση: Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε στο protagon.gr. Μου έγινε μια πρόταση να γράφω εκεί που και που κανένα κείμενο (άνευ υλικής αμοιβής) και ως ματαιόδοξος που είμαι το δέχθηκα. Αυτό είναι το δεύτερο κείμενο μου εκεί...
Τίτλος ανάρτησης: Σκόρπιες ιδέες
Βρισκόμαστε πλέον στην εποχή των παγετώνων. Που να βρεις λεφτά για πετρέλαιο.
Μια λύση θα ήταν να αγκάλιαζε ο ένας τον άλλον αλλά πλέον φοβόμαστε τους πάντες.
Παντού βλέπουμε χέρια έτοιμα να μας βουτήξουν και το τελευταίο ευρώ. Αφού πρώτα μας βούτηξαν το παρών, το μέλλον, τις ελπίδες, τα όνειρα, την ζωή μας και δυο σκισμένα πουκάμισα που τα είχαμε για ξεσκονόπανα.
Η υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων δεν είναι τίποτα μπροστά στην υπερτίμηση της αξίας των πολιτικών.
Και μοιάζει σαν να έχουμε δώσει εν λευκώ την ζωή μας σε ανθρώπους που ψηφίζουν αυτό που θεωρούν ότι είναι η λάθος επιλογή.
Πως είναι δυνατόν να πιστεύεις και μάλιστα στο παρελθόν να έχεις επιχειρηματολογήσει σωστά για το αδιέξοδο μιας πολιτικής που οδηγεί στην καταστροφή και μετά να εγκρίνεις με την ψήφο σου αυτό που κατηγορούσες;
Δεν μπορώ να σας απαντήσω. Είναι της αρμοδιότητας ψυχιάτρου το θέμα.
Παρόλο που η απεργία της 15ης Δεκεμβρίου έγινε κατόπιν εορτής ήταν δυναμική και ανάγκασε την εξουσία να δράσει με τους προβοκάτορες.
Σίγουρα υπάρχουν αναρχικοί που σπάνε, συνήθως τράπεζες και πολυτελή αυτοκίνητα. Σίγουρα ανάμεσα τους υπάρχουν οι μπαχαλάκηδες, οι χούλιγκαν, οι ανεγκέφαλοι.
Πιο σίγουρο όμως είναι ότι υπάρχουν ασφαλίτες που παίζουν τον ρόλο του προβοκάτορα. Πολλές φορές έχει καταγγελθεί το γεγονός να ενώνονται με το κυρίως σώμα της αστυνομίας άτομα με κουκούλες που πριν πετούσαν πέτρες.
Όμως όταν το χτένι φτάνει στο κόμπο τότε οι προβοκάτσιες δεν θα μπορέσουν να αναχαιτίσουν την οργή.
Με τα νέα μέτρα λοιπόν, τι μέτρα χιλιόμετρα είναι αυτά, κάποιοι κατάλαβαν ότι μόνο με ενωμένους όλους τους εργαζόμενους μπορεί η εργατική τάξη να πετύχει κάτι.
Τόσα χρόνια κανείς δεν σκέφτηκε το αυτονόητο. Ότι η συντεχνιακή λογική και πρακτική κάποτε θα γίνονταν μπούμερανγκ.
Τώρα είναι αργά και για κλάματα και για να πείσουν για τις καλές τους προθέσεις. Μια ζωή όλοι κοιτάζαμε μόνο το τομαράκι μας και δεν δίναμε δεκάρα (αν δεν κατηγορούσαμε κιόλας) για το σπίτι του διπλανού που είχε πάρει φωτιά.
Μου κάνει φοβερή εντύπωση που ακόμα και σήμερα βγαίνουν πολιτικοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που είχαν ενεργό ρόλο στην καταστροφή της Ελλάδας και το παίζουν τιμητές και σωτήρες.
Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι πλέον τα γιαούρτια είναι ανά χείρας και περιμένουν για να τους προσφέρουν μια δροσερή και αφράτη επιδερμίδα.
Και το επικοινωνιακό τρυκ του στυλ «ναι έχουμε ευθύνες» θα ξεπεραστεί από τις εξελίξεις.
Αν πράγματι ήθελαν να ζητήσουν συγγνώμη από τον λαό για τις ευθύνες τους θα έδιναν πίσω τις αμοιβές, άσπρες και μαύρες, που είχαν πάρει για να μας υπηρετήσουν προς όφελος μας και θα έμεναν στα σπίτια τους.
Δεν θα μας έλεγαν να τους δώσουμε πάλι την ευκαιρία να μας κυβερνήσουν.
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Τυχερές οι γαλοπούλες. Θα ψηθούν με την μία. Ενώ εμείς θα πρέπει να περάσουμε από όλα τα μαρτύρια που έχει εφεύρει ανθρώπινος νους για να καταλήξουμε ψητοί στο τραπέζι. Των τραπεζών.
Μικρός Φωκίων
1 σχόλιο:
Είναι η βλακεία αλλά και η ματαιοδοξία και η απληστία από τις μεγάλες δυνάμεις που κυβερνούν τον κόσμο.
Δημοσίευση σχολίου